چکیده:
هدف:هدف از این پژوهش،بررسی تأثیر تمرینان هوازی متوسط(60 تا 65 درصد ضربان قلب ذخیرهء بیشینه)و شدید(80 تا 85 درصد ضربان قلب ذخیرهء بیشینه)بر فعالیت آنزیم آریل استراز (ARE) و ظرفیت ضداکسایشی تام (TAC) سرم بود.
روش:44 مرد سالم غیرفعال داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند و بهطور تصادفی ساده در سه گروه تمرینات هوازی شدید(تعداد 15،با میانگین وزنی 29/9(به تصویر صفحه مراجعه شود)5/69 کیلوگرم و سنی 38/6(به تصویر صفحه مراجعه شود)93/30 سال)،تمرینات هوازی متوسط(تعداد 17،با میانگین وزنی 39/9(به تصویر صفحه مراجعه شود)11/76 کیلوگرم و سنی 44/7(به تصویر صفحه مراجعه شود)94/34 سال)و گروه گواه(تعداد 12،با میانگین وزنی 46/7(به تصویر صفحه مراجعه شود)54/75 کیلوگرم و سنی 31/5(به تصویر صفحه مراجعه شود)75/29 سال)جایگزین شدند.آزمودنیها به مدت هشت هفته سه جلسه در هفته و به مدت 30 تا 45 دقیقه در هر جلسه به فعالیت پرداختند.متغیرهای پژوهش طی سه مرحله پیش،حین(میان آزمون)و پس از اجرای هشت هفته تمرین اندازهگیری شدند. تعیین TAC با استفاده از کیت کمپانی راندوکس6انگلستان و میزان فعالیت آنزیم ARE با استفاده از روش آنزیمی صورت گرفت.برای نشان دادن اثر تمرین از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب با اندازهگیری مکرر و برای تعیین رابطه بین متغیرها از روش همبستگی پیرسون استفاده گردید.
یافتهها:تمرینات هوازی شدید و متوسط هیچیک اثر معنیداری بر فعالیت آنزیم TACṣARE ، و کلسترول تام (TC) نداشتند.اما افزایش معنیداری در تراکم HDL-c و نسبت HDL-c/TC گروه تمرینات هوازی شدید و افزایش معنیدار در اکسیژن مصرفی بیشینه (Vo2max) هر دو گروه پس از هشت هفته تمرین مشاهده گردید (P>0/05) از طرف دیگر رابطهء مثبت معنیداری میان Vo2max با TAC (r 0/36ṣP>0/01) و HDL-c (r 0/03ṣP>0/04) با توجه به دادههای پیشآزمون به دست آمد.
نتیجهگیری:بهطور کلی یافتههای پژوهش حاکی است تمرینات هوازی(با شدتهای 60 تا 85 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه)در تولید فشار(استرس)اکسایشی و تغییرات معنیدار آنزیم ARE و مقدار TAC تأثیری ندارد،درحالیکه در نیمرخ لیپیدی تغییرات مؤثری ایجاد میکنند.افزون بر این،یافتههای پژوهش حاکی است که بین ارتقای آمادگی جسمانی با افزایش ظرفیت ضداکسایشی و کاهش خطر عوامل آتروژنیک رابطهء معنیداری وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
"علاوه بر نتایج فوق، عدم تغییر معنیدار TAC دو روز پس از اجرای 70 انقباض برونگرای ارادی بیشینه20، عدم تغییر در ظرفیت ضداکسایشی تام سرم مردان میانسال پس از شش ماه تغییر در عادات غذایی و تمرین بدنی متوسط5،و عدم تفاوت معنیدار در فعالیت آنزیمهای ضداکسایشی و سطوح اسیداوریک بین دو گروه ورزشکاران ورزیده و غیرفعال و حتی تمایل به کاهش در TAC در ورزشکاران ورزیده26نیز گزارش شده که به میزان زیادی با نتایج پژوهش حاضر همخوانی دارد.
در خصوص تفاوت در نوع و ماهیت تمرین نیز میتوان اظهار داشت که بهطور معمول تمرینات بدنی با شدت متوسط احتمالا موجب تولید آنچنان بنیانهای آزاد یا فشار (استرس)اکسایشی نمیگردند که تغییر هوموستاز سلولی و تحریک وضعیت ضداکسایشی درونزاد بدن را در پی داشته باشد.
با توجه به این که برخورداری از سطح بالای آمادی جسمانی موجب میشود اثر عوامل کاهنده فعالیت PONI (مصرف سیگار،تمرینات شدید)کاهش یابد(32،14)،توسعه معنیدار در میزان Vo2max شرکتکنندگان پژوهش حاضر پس از تمرینات هوازی به اجرا درآمده میتواند متضمن حفظ و تثبیت میزان فعالیت PONI و ARE باشد.
Platelet Activating Acetylhydrolase نتیجهگیری در شرایط پژوهش حاضر،تمرینات با فشار اکسایشی شدید و متوسط نتوانستند تغییرات معنیداری در متغیرهای موردنظر(فعالیت ARE و میزان TAC سرمی)ایجاد نمایند،هرچند تغییرات در HDL-c میتواند به عنوان یکی از عوامل اثرگذار در بهبود شاخصهای لیپیدی و کاهش خطر بیماریهای قلبی-عروقی تلقی شود.
بهطور کلی براساس یافتههای این پژوهش تمرینات هوازی(با شدتهای 60 تا 85 درصد ضربان قلب ذخیره بیشینه)تولید فشار(استرس)اکسایشی بالا نمیکنند و بین آمادگی هوازی (Vo2max) با ظرفیت ضداکسایشی و کاهش خطر عوامل آتروژنیک رابطه معنیداری وجود دارد."