چکیده:
در مقاله حاضر نویسنده تلاش میکند با استناد به آیات قرآن کریم و نیز احادیث اهل بیت نقش معرفتی سختیها در زندگی انسان را بیان نماید. فرضیهای که در پژوهش حاضر مورد تحقیق قرار خواهد گرفت عبارت است از اینکه جهلی که انسان نسبت به خالق خود گرفتار میشود محصول غفلت از فطرت و صیانت آن است. نقش معرفتی شرور جهت احیاء شناخت فطری انسان نسبت به خداوند یکی از نتایج و کارکردهای شرور در زندگی انسان است. بر اساس این نظریه انسانها علیرغم اینکه فطرت الهی دارند ولی به واسطه نوع رفتارها و شرایط اجتماعی ممکن است بر ذات الهی خود یعنی فطرت آسیب وارد نمایند، و سنت الهی از طریق وارد نمودن درد و رنج شرایط برای بیداری ذات آدمی را با رعایت حریم اختیار انسان مورد هدف قرار میدهد.
خلاصه ماشینی:
در این رابطه میتوان به منابع ذیل اشاره نمود: سرشت انسان: پژوهشی در خداشناسی فطری تألیف علی شیروانی، قم: نشر دفتر معارف اسلامی، 1376 فطرت، تهان، تألیف مرتضی مطهری، تهران: صدرا، 1373 تفسیر موضوعی قرآن کریم(فطرت)، ج 6، آقای عبدالله جوادی آملی، اسراء در پژوهشهای جدید نیز مسأله فطرت و ارتباط آن با نفس شناسی مورد توجه قرار گرفته است.
اما پژوهش حاضر را از این جهت میتوان یک تحقیق جدیدی در نظر گرفت که تلاش مینماید، تا مسأله درد و رنج را که همواره در زندگی انسان وجود دارد به واسطه نقشی که در مورد معرفت فطری خداوند انجام میدهد مورد تحلیل قرار دهد.
در بعضی دیگر از این احادیث مسأله «خداشناسی» به عنوان امری فطری ذکر شده، مانند حدیثی که زراره از امام باقر نقل میکند: «از تفسیر آیه ﴿حنفاء لله غیر مشرکین به﴾ سؤال کردم، فرمود: «هی الفطرة التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله» و قال: «فطرهم الله علی المعرفة»: «منظور، فطرتی است که خداوند مردم را بر آن آفریده، سپس فرمود: خداوند، سرشت آنها را بر معرفت و شناخت خود قرار داده است»(همان: 279).