چکیده:
در این پژوهش، به مطالعۀ تشخیص به عنوان فرآیندی در درون گفتمان می پردازیم. مطالعۀ تشخیص،
امری جدای از بافت گفتمانی نیست. این فرایند، وابسته به پیوستار روایت است و اگر در شرایط
گُسستی و ناپیوستار مطالعه شود، معنای صادر شده از آن واژگانی، بسیار محدود و بسته خواهد بود.
دادن مؤلّفۀ انسانی به غیر انسان، توصیف سنّتی تشخیص است. با هدف گذر از این محدودیّت، ضمن
در چارچوب روش نشانه-معناشناسی گفتمانی، ،» پاچه خیزک « تحلیل داستانی کوتاه از چوبک با عنوان
تمامی عوامل اثرگذار، در ایجاد فرایند تشخیص، را مورد بررسی قرار می دهیم. فرض، بر این است که در
ایجاد فرایند تشخیص، کارکرد رخدادی، فرایند تَنِشی، نظام فشاره ای و گستره ای، و عامل گسست از
عوامل مهم هستند. هدف اصلی این مقاله، بررسی و تحلیل تشخیص به عنوان امری فرآیندی، در متن
ادبی و تأثیر آن بر کارکرد نظام روایی گفتمان، در داستان کوتاه معاصر فارسی می باشد. این فرایند،
دوسویه دارد. چنان چه روند مسیر فرایند به سوی استعلا و افزایش ابعاد انسانی باشد، به سمت تشخیص
بیشینه ای می رویم و اگر روال، مسیری در جهت افت و کاهش ابعاد انسانی باشد، به سمت تشخیص
کمینه ای هدایت می شویم.
خلاصه ماشینی:
"هدف از پژوهش حاضر، این است تا دریابیم در چارچوب نشانه -معناشناختی گفتمانی، در داستان کوتاه فارسی، تشخیص به عنوان یک عامل گفتمانی چگونه به امری فرآیندی تبدیل میگردد و سبب بازتولید معنا میشود؟ هم چنین شرایط زمینه ساز استحالۀ ابژه ها، مورد بررسی قرار میگیرد.
این زیاده روی به حدی است که از سویی اختلاف پتانسیلی در فضای روایت ایجاد میکند که توازن و تعادل رفتاری را بر هم میزند و فضایی تنشی را بر روایت حکمفرما میسازد و از سویی دیگر، فرایند تشخیص ، نیز دچار افراط میشود و موش از وجوهی که دارد بزرگ تر میشود.
میتوان روند رشد بحران را در شکل زیر به طور خلاصه مشاهده کرد: / شکل ١: نمایش روند تسلط شرایط شوشی در داستان پاچه خیزک ٧- نتیجه مطالعۀ تشخیص ، به عنوان امری جدا از بافت گفتمانی، غیرممکن مینماید؛ چراکه این فرایند وابسته به پیوستار روایت ، اگر در شرایط گسستی و ناپیوستار مورد مطالعه قرار گیرد، معنای صادر شده از تشخیص بدون بافت ، با واقعیت و روند طبیعی گفتمان ارتباطی ندارد.
سؤال مبتنی بر این بوده است که در چارچوب نشانه - معناشناسی گفتمانی، چه عواملی در گفتمان داستان کوتاه معاصر فارسی، باعث شکل گیری تشخیص ، به عنوان امری فرایندی میشوند و فرایند تشخیص ، چگونه نظام روایی را تحت تأثیر خود قرار میدهد.
این فرایند، در چارچوب نشانه - معناشناسی گفتمان ، به عناصری چون تعلیق کنش و عبور به جریان با توجه به تغییر روابط فشاره ای و گستره ای متمرکز است و به همین دلیل نظام روایی را تحت تأثیر قرار میدهد."