چکیده:
اگر نایب در حین انجام حج، مصدود (منع از عمل) و یا محصور (بیمار) شود و نتواند حجّ منوب عنه (شخصی که حج از سوی او انجام می شود) را به انجام رساند، در این صورت اگر نیابت وی تبرّعی (به قصد احسان و بدون چشمداشت چیزی در قبال آن) باشد، حکمش همانند شخصی است که عمل حج خود را به صورت مباشر انجام میدهد.
خلاصه ماشینی:
"<EndNote No="76" Text=" موسوعة الامام الخوئی، ج27، ص60"/> به نظر میآید، در مورد اول که بحث استحقاق اجرت توسط نایب میباشد، لازم است تفصیل قائل شد بین «حج بلدی» و «حج میقاتی»؛ به این معنا که نیابت نایب اگر از میقات باشد و او اجرت از میقات را از موجر گرفته باشد، در این صورت، اگر پیش از میقات و محرم شدن مصدود گردد و یا محصور شود، چیزی از منوب عنه نمیتواند بگیرد و تمام اجرت را باید بر گرداند؛ زیرا عملی برای موجر انجام نداده تا مستحق اجرتی باشد.
2) عقد اجاره مقید به سال معین باشد، ولیکن وقوع حصر و یا وقوع صد بعد از إحرام باشد فقهای عظام در این مسأله نیز اتفاق نظر ندارند و سه نظریه از آنان نقل شده است: اول: عقد اجاره منفسخ میگردد و اجرت تقسیط میشود و اجیر مستحق مقدار اجرتی است که در برابر اعمال انجام شده، میگیرد و بقیه را باید به موجر برگرداند.
این قول، نظر برخی از فقهای متأخرین، از جمله صاحب عروه،<EndNote No="83" Text=" العروة الوثقی، ج2، ص331"/> امام خمینی،<EndNote No="84" Text=" تحریر الوسیله، ج1، ص338"/> آیت الله فاضل لنکرانی<EndNote No="85" Text=" تفصیل الشریعه ـ کتاب الحج ـ ، ج2، ص99"/> و صاحب فقه الصادق<EndNote No="86" Text=" فقه الصادق، ج9، ص410"/> است، ولیکن این دسته از فقها، در بارة استحقاق اجرت توسط اجیر، اتفاق نظری ندارند؛ زیرا صاحب عروه معتقد است تا زمانی که تمام اعمال حج انجام نگیرد، اجیر مستحق هیچ اجرتی؛ اعم از اجرة المسمی و اجرة المثل نیست."