چکیده:
رفاه اجتماعی مهمترین بخش مفاهیم توسعه پایدار را تشکیل میدهد که امکان تامین نیازهای نسل امروز بدون از بین بردن توانمندیهای نسل آینده برای دستیابی به نیازهایشان را فراهم میکند و توسعه و شکوفایی صنعت گردشگری روستایی میتواند به عنوان کاتالیزوری کارآمد برای بازسازی و ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی مطمح نظر قرار گیرد و هدف این مقاله بررسی اثرات گردشگری در ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی در مناطق روستایی شهرستان مشگینشهر میباشد. این تحقیق از لحاظ هدف، توسعهای، و از لحاظ ماهیت، توصیفی و پیمایشی و نیز از نوع علی-مقایسهای و تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه روستاییان ساکن در روستای نمونه گردشگری اونار میباشد. با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده و بر اساس فرمول کوکران، تعداد نمونه مناسب برای این تحقیق 331 نفر بدست آمد؛ از سویی، برای برابری در آزمون و نتیجه، 331 نفر از روستاییان ساکن در روستای فاقد گردشگری کوجنق به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. این تحقیق به روش پیمایشی با استفاده از پرسشنامه انجام گردیده است روایی صوری پرسشنامه توسط پانل متخصصان مورد تایید قرار گرفت. مطالعه راهنما در منطقه مشابه جامعه آماری با تعداد30 پرسشنامه صورت گرفت و با دادههای کسب شده و استفاده از فرمول ویژه کرونباخ آلفا در نرم افزار SPSS، پایایی پرسشنامه تحقیق 79/0 بدست آمد. نتایج آزمون t در ارتباط با ویژگیهای شاخصهای رفاه اجتماعی دو گروه نشان داد که همبستگی توسعه گردشگری در تمامی مولفههای ارتقای شاخصهای رفاه اجتماعی به جز عضویت در تشکلهای مدنی، امنیت اجتماعی و رضایتمندی شغلی در قالب فرضیه تحقیق به اثبات رسید در نهایت، با توجه به نتیجه پژوهش پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.