چکیده:
حق آزادی از جمله مهمترین حقوق اساسی است که اجمالاً در کلیه نظامهای حقوقی مورد پذیرش قرار گرفته و اسناد بینالمللی متعددی نیز بر آن تأکید نمودهاند. این حق در مورد کودکان تبلور ویژهای دارد زیرا آنان از سویی، مستحق برخورداری از آزادی و جلوههای مختلف آن(آزادی فکر و عقیده، آزادی در بیان عقاید، آزادی شرکت در فعالیتهای مختلف و آزادی در حریم خصوصی) هستند و از سوی دیگر، حق برخورداری از تربیت صحیح داشته و به دلیل ناتوانیهای جسمی و عدم رشد کامل عقلانی نیازمند حمایتهای ویژه میباشند که لاجرم تحدید آزادیهای عمومی آنان را در پی دارد.اصل این مهم در نظامهای حقوقی مختلف از جمله کنوانسیون حقوق کودک مورد پذیرش قرار گرفته، لیکن آنچه اهمیت دارد، بیان حدود و ثغور آزادیهای مزبور است. با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران در مقام الحاق به کنوانسیون مزبور، از حق شرط استفاده نموده و اعمال کنوانسیون را مقید به عدم مخالفت با موازین شرعی و قانونی دانسته، در این پژوهش به بررسی حق کودکان در برخورداری از آزادی و حدود و ثغور آن پرداخته خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
"کودک نیز به عنوان عضوی از جامعه بشری به مثابه سایر افراد جامعه از حق آزادی برخوردار است ، به ویژه اینکه پذیرش آزادی بر نحؤە تربیت و رفتار او دارای تأثیر مثبت اســت لیکن شرایط طبیعی کودکان و عدم بلوغ کامل فکری آنان ، حمایت بیشتر را از ایشــان اقتضا می کند، بنابراین اصل آزادی مزبور باید در چارچوب اصول پذیرفته شده دیگر از جمله حق و تکلیف والدین در تربیت کودکان تفسیر شود، البته واضح است که این حقوق مربوط به آن دســته از کودکانی است که تا حدی استقلل فکری و توانایی کسب اعتقادات و برگزیدن دیدگاه هایی برای خود دارند.
بنابراین اعطای آزادی مطلق در مواد مورد اشــاره نه تنها به نفع کودکان نخواهد بود، بلکه با توجه به عدم رشد کامل عقلی او و از سوی دیگر، اعطای آزادی های بی قید و شــرط به ایشان و ممنوع دانستن نظارت والدین ، آنچنان که بندهای ١ و ٢ ماده ١٦ کنوانسیون ، به صراحت به آن اشاره دارد، باعث آشفتگی فکری و روانی کودک و اختلل در شــخصیت او خواهد شد و اساسا علت تمام حمایت های به عمل آمده از کودک به لحاظ خصیصه کودکی و عدم رشد عقلی وی می باشد که این خود ضرورت حمایت و مراقبت همه جانبه را از او توجیه می نماید و البته از مهم ترین ابعاد این مراقبت ، مراقبت و حمایت فکری از کودک است ، بنابراین با عنایت به حق شرط جمهوری اسلمی ایران در الحاق به کنوانســیون ، اجرای مــواد ١٢ و ١٣ آن منوط به رعایت قیود پیش گفته خواهد بود."