چکیده:
پژوهش حاضر در پی پاســخگویی به این سئوال است که انقلاب اسلامی در لارستان با چه زمینه های سیاسی شکل گرفت و گسترش یافت . بر این اساس ، مدعای پژوهش این است که نارضایتی عمومی بویژه از زمان سرکوب قیام عشایری در سال ١٣٤٢ و ١٣٤٣ در منطقه وجود داشت . در دهه ٤٠ و٥٠ فعالیت روحانیت مرتبط با مرجعیت قم و نجف و نیز با ســایر نقاط خطه فارس و دیگر اشــخاص و گروه ها به گســترش نارضایتی ها دامن زد و در ســال ١٣٥٧ مردم این منطقه همچون اغلب مناطق ایران به تظاهرات شدید ضد حکومت پهلوی دست زدند. در این رابطه ، نقش اقشار مختلف از جمله روحانیون ، بازاریان و فرهنگیان در انقلاب ، با روش توصیفی و با اســتفاده از مصاحبه ، اســناد و منابع کتابخانه ای توضیح داده شــده است . بر اساس یافته های این پژوهش ، موقعیت خاص جغرافیایی و عشایرخیز منطقه و علقه های مذهبی و اعتقادی مردم و پیروی از آموزه های دینی موجب گردید که اکثریت مردم با موج انقلاب همراه شوند. در این میان ، نقش روحانیون در جهت دهی و رهبری مردم نمایان است .
The present paper is an attempt to study backgrounds and development of Islamic Revolution in Larestan. The contention of this paper is that the Islamic Revolution through the networks of the clerics and revolutionary activities expanded in Larestan. In this regard، the role of different strata، including clerics، bazaaris، and academics has been explained through descriptive method. The necessary data were collected through interview، documents and library resources. Based on the findings of this research، special religious and ideological situation of the people of the region and adherence to religious doctrines led the majority of people to join the course of revolution. The role of clerics was stronger than other strata or groups. Ayatollah Khomeini led the Islamic movement since the beginning of the revolution، who was supported by outstanding clerics، including Seyyed Abdlali Ayatollahi، Seyyed Mohammad Nasabeh، etc. As a result، people tilted towards the movement and this orientation intensified anti-regime activities with a religious direction.
خلاصه ماشینی:
(وثوقي ، ١٣٨٦: ٥٨) در دهۀ چهل با شــروع نهضت اسلامي ، ايشان به همراه ساير روحانيون فارس ، حمايت خود را از نهضت آيت الله خميني اعلام کرد و با تشويق و پشتيباني از عشاير منطقه ، در پي قيام عمومي عليه حکومت پهلوي برآمد که حادثه اي نابه هنگام ، مانع از قيام مزبورگرديد.
در اين بين ، عشــاير لارســتان ، مراوده هايي با حقير مي نمودند و اظهار آمادگي مي کردند، اما چون قيام عشاير مستلزم بودجۀ سنگين و تبعات طاقت فرسا بود، و بعد از قيام ، کنترل آنان نه تنها مشکل بلکه براي حقير در آن وضع اختناق آور ناممکن بود، لذا يک نفر روحاني امين به نام آقا ســيدعبدالرحيم طاهري (پسر عموي پدرم )، که حدود ٧٠ سال يا بيشتر از عمر شريفش گذشته بود، به حضور امام و بعضي ديگر از مراجع فرســتادم و شرح حال را معروض داشتم (مراسان ، مصاحبه با سيدعبدالعلي آيت اللهي ، شمارة پرونده ١٤٢٩٨).
٢١٨) و ارتباطات روحانيون با حوزه هاي قم و نجف اشرف که آيت الله خميني به حال تبعيد در آنجا بسر مي برد و نيز مراودات با ساير مناطق فارس در کنار نارضايتي هايي که به بخشي از آنها اشاره گرديد ، موجب شد که از اواخر سال ١٣٥٦ و آغاز سال ١٣٥٧ مردم لار همگام با ساير نقاط ايران به قيام عليه حکومت پهلوي بپردازند که در ادامه به روند رخدادهاي انقلاب در اين شهر اشاره خواهيم کرد.