چکیده:
هدف پژوهش حاضر تعیین ارتباط بین شور و اشتیاق به فعالیت ورزشی و رضایت از زندگی دانشآموزان پسر بود. 383 دانشآموز پسر با روش نمونهگیری خوشهای از میان مدرسههای مختلف تبریز انتخاب شدند و پرسشنامههای شور و اشتیاق والرند و همکاران (2003) و مقیاس چندبعدی رضایت از زندگی دانشآموزان (MSLSS) را تکمیل کردند. جهت تحلیل دادهها، از آزمون t مستقل و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد میزان رضایت از دوستان، خانواده، محیط زندگی و مدرسه، در بین دانشآموزان با شور و اشتیاق و سازگار با فعالیت بدنی نسبت به دانشآموزان با شور و اشتیاق وسواس بیشتر است. همچنین، نتایج نشان داد دانشآموزان با شور و اشتیاق وسواس، میزان رضایت بیشتری در خردهمقیاس خود داشتند. در بررسی کلی میزان رضایت از زندگی، نتایج نشان داد دانشآموزان با شور اشتیاق سازگار، رضایت بیشتری نسبت به دانشآموزان با شور و اشتیاق وسواس داشتند. همچنین، نتایج نشان داد ارتباط بین رضایت از زندگی با شور و اشتیاق سازگار معنادار است، ولی با اشتیاق وسواس معنادار نیست. در کل، نتایج از رویکرد دوگانه شور و اشتیاق والرند (2003) حمایت میکند.
خلاصه ماشینی:
"رضایتمندی نوجوانان و جوانان از زندگی زمینه ساز گسترش دامنۀ رضایت آنان به حوزه های گوناگون اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی است (٢٢) و همچنین ، بیشتر تحقیقاتی که نقش فعالیت جسمانی را در میزان رضایت از زندگی بررسی کرده اند، نوع درگیری هیجانی در فعالیت جسمانی (شور و اشتیاق های متفاوت در افراد) را در نظر نگرفته اند و رضایت از زندگی را به صورت کلی و بدون ابعاد آن بررسی کرده اند، بنابراین ، سؤال اساسی پژوهش حاضر این است که آیا دو نوع شور و اشتیاق با دو رویکرد سازگار و وسواس به رضایتمندی متفاوتی در زندگی دانش آموزان منجر میشود.
بنابراین ، نتایج تحقیق حاضر مطابق با تحقیقات قبلی از مدل دوگانۀ والرند حمایت و بیان میکند شور و اشتیاق سازگار (و نه وسواس ) در بهزیستی روان شناختی (رضایت از زندگی) دانش آموزان سهیم است .
63 در کل ، نتایج پژوهش حاضر رویکرد دوگانۀ شور و اشتیاق را در محیط مدرسه تأیید میکند و نشان میدهد تشویق دانش آموزان برای توسعۀ اشتیاق سازگار، به طوریکه هدف فعالیت باعث توان اضافی نشود و با مشکلات سلامتی و ابعاد دیگر زندگی تناقض نداشته باشد، ممکن است سلامتی عمومی و بهزیستی را افزایش دهد."