علویان طبرستان تحقیقی در احوال و آثار و عقاید فرقه زیدیه ایران

"جلال الدین سیوطی در تاریخ الخلفا شش تن از آن بزرگواران‌ را نام برده است اما نویسنده،ضمن تحقیق و جستجوی خود با نام‌ چهارده تن سلطان علوی ایرانی آشنا شد که هشت تن از آنان نوادگان‌ امام حسن(ع)و شش تن دیگر از نوادگان امام حسین(ع)بودند و با وجود لغزشهایی که در کتب انساب دربارهء شجره نسب آن بزرگواران‌ به چشم میخورد،از طریق طرح شجرات گوناگون،با دقت و مراقبت‌ بسیار موفق به شناسایی سلاطین علوی طبرستان گردید. »به نقل از تنقیح تواریخ- الملوک هزار فن عثمانی بوده است: 1-حسن بن زید بن محمد بن اسماعیل بن حسن بن زید بن- حسن بن علی بن ابی طالب(ع) سرسلسله دودمان علوی طبرستان و نخستین عامل اشاعه فرقهء زیدیه‌ در ایران،ملقب به داعی کبیر،داعی الی الحق یا داعی اول بود که به‌ هنگام خلافت مستعین بالله به سال 250 هجری ظهور کرد. (1)-نویسنده بر کتاب تاریخ رویان مولانا اولیاء اله آملی تا لحظه‌ای که‌ رساله زیر چاپ افست بود دسترسی نداشت در این هنگام استاد گرامی و محترم‌ جناب آقای دکتر ستوده نسخه عکسی آنرا که از کتابخانهء مجلس شورایملی‌ تدارک دیده بودند به مؤلف مرحمت کردند و این التفات استادانه موجب تکمیل‌ بسیاری مطالب گردید 2-احمد بن محمد بن ابراهیم بن علی بن عبد الرحمن الشجری‌ بن القاسم البطحانی بن الحسن بن زید بن الحسن(ع). 6-ابو الحسین احمد بن حسن بن علی العسکری بن الحسین بن‌ عمر الاشراف بن علی السجاد زین العابدین بن حسین بن علی(ع) ملقب به ناصر اول فرزند ناصر کبیر و مشهور به صاحب الجیش بود و پس از چندی حکومت بر نواحی طبرستان به سال 311 به رحمت حق‌ جل جلاله پیوست."