چکیده:
ایران کشوری متنوع از نظر قومی است. ویژگی های متمایز کننده اقوام از یک دیگر در ایران بیش تر بر مولفه های زبانی و مذهبی متمرکز می شود. سکونت قومیت های ایرانی عمدتا در مناطق مرزی و هم جوار با کشور هم زبان خود، زمینه مناسبی را برای وقوع بحران های قومی و متاثر ساختن امنیت ملی کشور فراهم می آورد، از طرفی در مطالعات روابط بین الملل استفاده تاکتیکی از قومیت ها بسیار اهمیت یافته است. بر این اساس، نتیجه پژوهش حاضر که بر اساس مطالعات اسنادی و کتابخانه ای انجام گرفته، بر این فرض مبتنی است که برخورد سخت افزارانه، امنیتی و سیاسی با گروه های قومی سبب افزایش احساس محرومیت سیاسی و اقتصادی در آن ها می شود. این مساله احساس رضایت، حساسیت، اعتماد و مشارکت سیاسی قومیت ها، توان سیاست سازی دولت در زمینه حفظ یکپارچگی، انسجام و هویت ملی را کاهش داده، زمینه بهره برداری فرصت طلبانه کشورهای بیگانه را فراهم می آورد. آگاهی به شرایط و عواملی که سبب تنش در روابط قومی در ایران می شوند، می تواند به اتخاذ راه کارهای اجرایی بهتر و موثر مدد رساند و دولت مرکزی باید با اتخاذ سیاست های خاص قومیت ها را به سوی مشارکت ملی سوق دهد که در این صورت هویت ملی آنان تقویت خواهد شد. قوم بلوچ، قوم غالب منطقه شرق کشور می باشد که دنباله قومی آن به خارج از کشور کشیده شده و به جهت مولفه هایی نظیر قومیت، مذهب و دوری از مرکز ... کم تر در تحولات بزرگی که حداقل در سده اخیر کشور را متاثر ساخته نقش عمده ای ایفا کرده، این عدم مشارکت میزان همگرایی این قوم را با ملت ایران متاثر ساخته است.
خلاصه ماشینی:
"یکی از لزامات توسعه در جمهوری اسلامی یران برای تحقق سند چشم نداز بیست ساله ، هم بستگی ملی و مشارکت عمومی و یافتن راه کارهای مناسب برای هم گر یی قومیت ها، مذاکرات گروه های مختلف و هوشیاری لازم به تحریکات سازمان یافته دشمن و دسیسه ها و یجاد نش و بحران است (اسلامی ، ١٣٨٩، ص ١٨) اهداف تحقیق اهداف ین پژوهش عبار ند از: - بررسی عوامل واگر یی قوم لوچ - ار ئه راه کارهایی در خصوص قومیت ها به منظور حفظ امنیت ملی پیشینه تحقیق - پایان نامه کارشناسی ارشد مراد کاویانی راد تحت عنوان «بررسی نقش هویت قومی در تحاد ملی (مطالعه موردی قوم لوچ )» د نشگاه تربیت مدرس .
بنابر ین درک احساسات قومی ، هویت بخشی و تشخص بخشی اقوام و احترام به حقوق اق یت ها در قانون اساسی کشور، تغییر نگرش بخش مرکزی نسبت به پیرامون ، فرصت سازی و تعبیه ی ساز و کارهای مشارکت م لی برای آن ها، اجتناب از وحدت مکا یکی اقوام و تمرکز بر وحدت استر تژیک ، پرهیز از راهبرد ام یتی نسبت به اقوام و قرار دادن استر تژی مذاکره و گفت وگو با اقوام به جای آن با هدف تأمین امنیت م لی کشور، آزادسازی نیروی بالقوه ی ناحیه گر یی از طریق توزیع قدرت سیاسی اداری م لی در تمامی مناطق جغرافیایی کشور در چهارچوب لگویی متعادل و متوازن و بالاخره برقراری عد لت جغرافیایی و توزیع عادلانه ی نتایج توسعه ی م لی در بین بخش مرکزی و مناطق پیرامونی ، تا ندازه ی بسیاری می تو ند به یجاد تفاهم م لی ، یکپارچگی ، اطمینان اجزای ملت نسبت به یکدیگر و گسترش روحیه ی صمیمیت م لی کمک کند و پایه های اقتدار و امنیت م لی کشور را محکم سازد که لبته تحقق ین امر، عزم نخبگان بزاری (مدیران و مسئولان اجر یی ) و فکری (روشنفکران ، روزنامه نگاران ، دانشجویان و."