چکیده:
آنچه در این مقاله مطرح شده، بررسی حکم اشاعه فحشا - به معنی نشر دادن خبر فحشا نه خود فحشا– به صورت یک عنوان مستقل از سایر عناوین محرمه است؛ به گونه ای که حتی اگر «نشر خبر فحشا» تحت ادله حرمت غیبت یا تهمت و... نیز قرار نگیرد، به دلیل صدق همین عنوان مذکور حرام باشد و در اثنای مباحث، به برخی از مسائل دیگر نیز پرداخته شده؛ از جمله: آیا «نقل خبر فحشا» بدون اینکه اشاعه و نشر بر آن صادق باشد نیز حرام است؟آیا نقل و بازگو کردن گناهانی که فاحشه (گناهی که قباحتش بین ّ و آشکار است یا شدیدتر است از سایر گناهان) بر آنها صادق نیست نیز حرام است؟ از مجموع ادله ی مذکور در مقاله به این نتیجه می رسیم که اشاعه فحشا (نقل و بازگو کردن و نشر اخبار فواحش) به صورت یک عنوان مستقل حرام نیست؛ بلکه در صورتی حرام است که عنوان حرام دیگری بر آن صادق باشد؛ یعنی در قالب غیبت یا بهتان یا اذاعه ی سرّ مومن یا ایذای مومن یا تذلیل و تشویه چهره ی جامعه ی مومنین یا ترویج ابزار و آلت معصیت یا اعانه بر اثم یا ایجاد مفاسدی مانند از بین رفتن حس اعتماد بین اشخاص و بدبین شدن به دین اسلام و... قرار گیرد و البته با توجه به نتیجه مذکور، حکم حرمت «نقل خبر گناه» دائرمدار صدق «اشاعه» و صدق «فاحشه» نخواهد بود.
خلاصه ماشینی:
نیز قرار نگیرد، به دلیل صدق همین عنوان مذکور حرام باشد و در اثنای مباحث، به برخی از مسائل دیگر نیز پرداخته شده؛ از جمله: آیا «نقل خبر فحشا» بدون اینکه اشاعه و نشر بر آن صادق باشد نیز حرام است؟آیا نقل و بازگو کردن گناهانی که فاحشه (گناهی که قباحتش بیّن و آشکار است یا شدیدتر است از سایر گناهان) بر آنها صادق نیست نیز حرام است؟ از مجموع ادلهی مذکور در مقاله به این نتیجه میرسیم که اشاعه فحشا (نقل و بازگو کردن و نشر اخبار فواحش) به صورت یک عنوان مستقل حرام نیست؛ بلکه در صورتی حرام است که عنوان حرام دیگری بر آن صادق باشد؛ یعنی در قالب غیبت یا بهتان یا اذاعهی سرّ مؤمن یا ایذای مؤمن یا تذلیل و تشویه چهرهی جامعهی مؤمنین یا ترویج ابزار و آلت معصیت یا اعانه بر اثم یا ایجاد مفاسدی مانند از بین رفتن حس اعتماد بین اشخاص و بدبین شدن به دین اسلام و...
آیه نخست: آیه 19، سوره نور استدلال به آیه نخست برای اثبات مدعی (یعنی حرمت اشاعه فحشا به معنی بازگو کردن خبر آن حتی در مواردی که سایر عناوین محرمه مانند غیبت و بهتان صادق نباشد)، باید نکاتی مطرح شود که آنها را در قالب چند مبحث ذکر میکنیم: مبحث اول: کیفیت استفاده حرمت از آیه شریفه یکی از راههای استفاده حرمت یک فعل این است که خداوند بر انجام آن فعل وعید به عذاب داده باشد؛ چرا که عذاب، لازمه و معلول مخالفت با یک تکلیف الزامی است؛ پس اگر خداوند بر انجام عملی وعید به عذاب دهد به نحو إنّی کشف میکنیم که آن فعل حرام است.