چکیده:
در دنیای باسـتان ، موقعیت جغرافیایی ایران و اهمیت بازرگانی آن ، ارتباط پارسـیان را با اقوام مختلف موجب شـد. به همین علت ، ایران را گذرگاه حوادث یا چهارراه حوادث گفته اند و در تمدن های باسـتان ، هرگونه رخدادی از سـرزمین ایران میگذشـت . از ابعاد سیاسی و اقتصادی و فرهنگی، سرزمین ایران هم از دیگر تمدن ها تاثیر پذیرفته و هم تاثیرات عمیقی بر تمدن های دیگر گذاشـته اسـت ؛ به طوریکه تا عصـر حاضـر نیز، نشـانه های این تاثیرات را در جوامع مختلف میتوان دید. در دوران اشـکانی ، مناسـبات سـیاسـی و اقتصـادی و فرهنگی ایرانیان با اعراب بسـیار وسـیع بوده و نقش دولت های عرب کوچک مرزی ، از جمله خاراسن ، در این زمینه بسیار چشمگیر بود؛ به گونه ایکه این دولت هم به عنوان پل مناســبات تجاری و اقتصــادی عمل می کرد و هم به صــورت دژی در برابر تهاجم اعراب بیابانگرد و رومیان . در این پژوهش ، تلاش شده است که روابط بین ایرانیان واعراب و نقش تجاری این شاهزاده نشین روشن شود.
The Iranian geographical situation and its communicational importance was caused the various nations to connect to it. This is a reason to be called Iran as the accident highway and these occurances connect Iran with Asia. From the political، economic and cultural respect، Iran influenced by the other civilizations and influenced on vice versa. This is to be seen in the various societies up till now. These relations with the Arabs were extensive in the Arasacid period، and the role of the small Arabian kingdoms was considerable. They acted as both a relational bridge and as a fort against the nomadic Arabs and Romans. In this article it is tried to explain the Iranian and Arabian relations and the characene’s role in the Parthian period.
خلاصه ماشینی:
م ، در دوره با ظهور اعراب در مرزهای دو دولت روم و ایران ، نام سـاسـانیان ، واژه آسـورستان برای کل بین النهرین سفلی این شـاهزاده نشـین ها بیش از پیش در منابع پدیدار شد.
پیشینه پژوهش : این پژوهش به اعراب و شاهزاده نشین در زمان دیودوروس (Diodorus)، اعرابی که در عربی خاراســن در دوره اشــکانیان می پردازد؛ بنابراین ، بخش های شـرقی شـبه جزیره سـاکن بودند، نامشـان منابع متقدم ما محدوه زمانی تاریخ اشــکانیان و روم را نبطی بوده و سـرزمینی آنان تا اندازه ای دارای صحرا دربرمی گیرد.
داسـتانی رایج اسـت که اسـکندر شنید قبایل هرودوت پس از بیان نام ســاتراپی هایی که بایســتی عرب تنها دو خدای اورانوس و دیونیسوس را ستایش باج و خراج می دادند، آورده اســت که پارســیان تنها می کنند؛ اورانوس به واسطه اینکه اعراب او را می دیدند کســانی بودند که نامشــان در فهرســت ســاتراپی های و او دربردارنده همه ستارگان و خورشید بود که از او خراج گذار نیامده است و از تمام مالیات ها معاف بودند بیشـترین منفعت را می بردند و دیونیسـوس به واسـطه (٩٠/III :١٩٢٢ ,Herodotus)؛ یعنی هیچ خراجی برای ســـفرش به هند.
ابعـاد مختلفی بـه خود گرفت ؛ به طوری که این مناطق خاراکس پایگاه اصـلی شـاهزاده نشین عربی خاراسن یا علاوه بر دفع حملات اعراب بیابانگرد، نقش تجاری و مسن به شمار میآمد که در اوایل دوره اسلامی، منطقه ای اقتصادی بسیار مهمی برای دولت ایران ایفا می کردند بین بصـره و واسـط بود.