چکیده:
خودپنداره بدنی تحت تاثیر عوامل مختلفی مانند وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی قرار میگیرد. هدف این تحقیق؛ آزمودن یک مدل از ارتباطات بین وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی، فعالیت بدنی و خودپنداره بدنی دختران نوجوان بود. از میان دانش آموزان دختر 8-18ساله منطقه 11شهرتهران (میانگین=12/89سال و انحراف استاندارد=2/64) 652 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند و پرسش نامه های خودتوصیفی بدنی و بین المللی فعالیت بدنی را تکمیل کردند. روش تحقیق از نوع همبستگی است. مدل با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و مدلیابی معادلات ساختاری با نرم افزار ایموس بررسی شد. نتایج تحلیل مسیر و مدلیابی معادلات ساختاری حاکی از برازش خوب مدل بود و نشان داد که وضعیت اجتماعی-اقتصادی اثر مستقیم بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی دارد و همچنین اثر غیرمستقیم با میانجیگری فعالیت بدنی بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی و هم خودپنداره بدنی مرتبط با ظاهر بدنی دارد. همچنین، شاخص توده بدنی بر خودپنداره بدنی مرتبط با توانایی بدنی و خودپنداره بدنی مرتبط با ظاهر بدنی اثر مستقیم دارد. در مجموع نتایج نشان میدهد که خودپنداره بدنی تحت تاثیر متغیرهای وضعیت اجتماعی-اقتصادی، فعالیت بدنی و شاخص توده بدنی است. بنابراین، دانش آموزان برای ارتقاء سطح خودپنداره بدنی باید به عوامل وضعیت اجتماعی-اقتصادی، شاخص توده بدنی و فعالیت بدنی توجه کند.
خلاصه ماشینی:
"مدل معادلات ساختاری رابطه بین وضعیت اجتماعی - اقتصادی و خودپندارة بدنی دختران نوجوان : با میانجی گری فعالیت بدنی و شاخص تودة بدنی 4 زهرا عبدالملکی ١، عباس بهرام ٢، بهرام صالح صدقپور٣، فاطمه عبدالملکی این مقاله با حمایت مالی پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی انجام شده است .
همچنین مطالعات نشان داده اند که افزایش شاخص تودة بدنی در دختران نوجوان پیامدهایی نظیر تمایل به لاغری ، کاهش احساس خودارزش مندی ، بی کفایتی ، امساک در خوردن مواد غذایی مورد نیاز بدن ، نگرانی دربارة پرخوری و افزایش وزن و رژیم غذایی را به همراه دارد که همگی به علت نگرش منفی نسبت به وضعیت بدنی خودشان است (پهلوان زاده ، مقصودی ، قضاوی ، ١٣٨٤، شهرآرای ، ١٣٨٤، صادقیان ، ١٣٨١، گوهری ، ١٣٨١، مالینا و بوچارد، ١٣٨١، هیود، ١٣٧٧، مندلسون ، ٢٠٠٠، ادی و ابراهام ، ١٩٩٩).
٢. بین وضعیت اجتماعی -اقتصادی خانواده و خودپندارة بدنی مرتبط با توانایی بدنی به طور مستقیم و غیرمستقیم با میانجی گری فعالیت بدنی رابطة مثبت وجود دارد و ضریب آن مجموعا برابر با (٠١٨٣=r ) است که در سطح ٠٠٠١≥p معنادار است .
Asc. F, The effects of physical fitness training on trait anxiety and physical self- concept of female university students, Psychology of Sport and Exercise 4 (2003) 255–264.
Lindwall and Lindgren, The effects of a 6-month exercise intervention programme on physical self-perceptions and social physique anxiety in non- physically active adolescent Swedish girls, Psychology of Sport and Exercise 6 (2005) 643–658 40."