چکیده:
تحقیقات نشان داده اند که وجود ناهنجاری در ساختار طبیعی پا می تواند بر تعادل بدن تاثیر منفی داشته باشد ( 6)، اما با وجود اهمیت زیاد عملکرد تعادلی مناسب در سن مدرسه، اثرگذاری تمرینات تعادلی بر حفظ تعادل بدن نوجوانان و دانش آموزانی مبتلا به ناهنجاری های ساختاری بررسی نشده است؛ بنابراین، هدف این تحقیق، بررسی اثر یک دوره تمرین تعادلی هشت هفته ای بر عملکرد تعادلی دختران نوجوان مبتلا به پای گود ایدئوپاتیک است. پژوهش از نوع تجربی - مداخله ای است و به صورت پیشآزمون-پسآزمون با گروه
کنترل انجام شده است. 24 دختر نوجوان با پای گود ایدئوپاتیک که سابقة ابتلا به بیماری عصبی-عضلانی و آسیب دیدگی دراندام تحتانی نداشتند، انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته در برنامة تمرینات تعادلی شرکت کردند. قبل و پس از برنامة تمرینی، عملکرد تعادلی استاتیکی و دینامیکی آزمودنی ها در هر دو گروه اندازهگیری و مقایسه شد. تعادل استاتیکی و دینامیکی، به ترتیب با سیستم امتیازدهی بر اساس تعداد خطا 4 و سیستم ثباتی بایودکس سنجیده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری با سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد تعداد خطاها در آزمون تعادل استاتیکی، پس از گذراندن دوره تمرینی کاهش معنیداری داشت. همچنین گذراندن دورة تمرینی، به بهبود شاخص های ثباتی در گروه تجربی منجر شد (P=0/001)، ولی در شاخص های ثباتی گروه کنترل تغییری دیده نشد (P=0/684). با توجه به یافته های تحقیق، تمرینات تعادلی می تواند روشی مناسب برای بهبود عملکرد تعادلی نوجوانان مبتلا به کف پای گود ایدئوپاتیک باشد؛ بنابراین، گنجاندن برنامة تمرینات تعادلی به عنوان روشی موثر در فرآیند درمان ضعف کنترل تعادل بدن افراد با ناهنجاری پای گود و همچنین جای دادن در برنامة ورزشی مدارس توصیه می شود.
خلاصه ماشینی:
"یافته های پژوهش آزمون آماری t مستقل نشان داد در متغیرهای کنترل پوسچر استاتیکی قبل از آغاز دورة زمانی تحقیق ، اختلاف معنی داری بین گروه های تجربی و کنترل وجود ندارد (٠٧٧٣=p)، اما همان طور که در شکل ٢ مشاهده می شود، پس از اجرای هشت هفته برنامة تمرینات تعادلی توسط گروه تجربی ، تعداد خطاهای آزمون تعادل استاتیکی آزمودنی های این گروه روی سطوح سفت و نرم ، در مقایسه با گروه کتنرل به طور معنی داری کاهش یافت (٠٠٠١=p).
مقایسة میانگین و انحراف استاندارد گروههای تحقیق در شاخص های ثباتی : شاخص کلی (OA)، شاخص قدامی -خلفی (AP) و شاخص طرف داخلی -خارجی (ML) قبل از اجرای تمرینات تعادلی (پیش آزمون) و پس از اجرای برنامة تمرینی (پس آزمون) گروه کنترل گروه تجربی سطح شاخص چشم باز چشم بسته چشم باز چشم بسته ثباتی پیش آزمون پس آزمون پیش آزمون پس آزمون پیش آزمون پس آزمون پیش آزمون پس آزمون درجة انحراف OA 1/95±0/69 2/04±0/88 4/69±1/79 ± 2/09 4/76 2/07±0/62 1/68±0/35* 4/75±1/18 3/69±1/33* در سطح AP 1/83±0/95 1/83±0/89 3/52±1/15 4/07±1/84 1/72±0/61 1/33±0/28* 3/86±1/17 2/91±1/24* پایدار (8) ML 1/31±0/5 1/28±0/32 3/19±1/14 3/05±0/99 1/34±0/29 1/27±0/34 2/89±0/55 2/18±0/85* درجة انحراف OA 5/73±1/85 5/51±2/08 11/59±2/02 11/83±2/48 6/11±1/51 5/07±1/28* 11/18±1/8 9/9±2/39* در سطح ناپایدا AP 4/71±1/57 4/47±1/87 9/13±1/6 9/36±2/22 5/04±1/27 3/94±0/97* 8/98±1/9 7/93±2/05* ر (2) ML 3/39±1/18 3/33±1/03 7/62±2/51 7/11±1/6 3/6±0/93 3/26±1/1 6/74±0/62 6/06±1/52 با اندازه گیری و بررسی اثر متقابل دو عامل بینایی و مدت دورة تمرینی در پس آزمون ، در وضعیت های مختلف چشم باز و چشم بسته ، مشخص شد عملکرد تعادلی گروه تجربی هنگام بستن چشم ها بهبود یافته است (٠/٠١٣ =p) در حالی که در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد (٠/٤٧٦ =p)."