چکیده:
تهاجم 22 روزه رژیم صهیونیستی به نوار غزه که با هدف براندازی حاکمیت جنبش حماس بر این منطقه
انجام گرفت، تحولاتی جدی در مرصه فلسطینی - اسرائیلی ایجاد کرد؛ به طوری که پیامدهای این تهاجم
نه تنها در کوتاه مدت بلکه در درازمدت در بسیاری از عرصه های سیاسی، نظامی و امنیتی به وضوح دیده
می شود.
یکی از سناریوهای حمایتی غرب از رژیم صهیونیستی طی این تهاجم، طرح حضور نیروهای بین المللی
در نوار غزه، همانند حضور این نیروها در مرز فلسطین اشغالی و لبنان (موسوم به یونیفیل) برای کنترل
نیروهای مقاومت فلسطینی و جلوگیری از انتقال تسلیحات به آنها و در نهایت، خلع سلاح حماس و اماده
حاکمیت تشکیلات خودگردان در نوار غزه بود.
حضور نیروهای بین المللی در نوار غزه ایده ای است که تحقق آن مستلزم زمینه ها و شرایطی از جمله
موافقت گروه های مختلف فلسطینی و توافق رژیم صهیونیستی و مصر برای حضور نیروهای بیگانه در
مرزهای فلسطین اشغالی است، زیرا نفس حضور این نیروها پیامدهای حقوقی، سیاسی و نظامی دارد و
احتمالا تحولات موجود در منطقه را تحت تاثیر قرار می دهد.
نوشتار حاضر درصدد است با تفسیری سیاسی و حقوقی به بحث درباره ایده حضور نیروهای
بین المللی در نوار غزه بپردازد و وضعیت داخلی و خارجی فلسطین را برای تعیین میزان عینیت یافتن یا
نیافتن این موضوع بررسی کند.
خلاصه ماشینی:
"حضور نیروهای بینالمللی در نوار غزه ایدهای است که تحقق آن مستلزم زمینهها و شرایطی از جمله موافقت گروههای مختلف فلسطینی و توافق رژیم صهیونیستی و مصر برای حضور نیروهای بیگانه در مرزهای فلسطین اشغالی است، زیرا نفس حضور این نیروها پیامدهای حقوقی، سیاسی و نظامی دارد و احتمالا تحولات موجود در منطقه را تحت تأثیر قرار میدهد.
در این میان، تجربة استقرار نیروهای بینالمللی حافظ صلح سازمان ملل متحد در لبنان موسوم به یونیفیل موجب شد ایده استقرار این نیروها در نوار غزه و در مرزهای این منطقه با مصر و سرزمینهای اشغالی به عنوان عاملی بازدارنده در برابر گسترش توان مقاومت اسلامی فلسطین و همچنین ایفای نقش فعال در منازعه فلسطینی ـ اسرائیلی در محافل سیاسی و امنیتی منطقهای و بینالمللی شکل گیرد.
در مجموع، با توجه به تمایل فراوان رژیم صهیونیستی به استقرار نیروهای ناتو برای مبارزه با گروههای مقاومت فلسطینی و خلع سلاح آنها، این ایده در دستورکار آینده این رژیم قرار دارد، اما تحولات منطقهای و وجود برخی موانع بینالمللی، منطقهای و محلی مانع تحقق آن میشود: ـ مخالفت روسیه و چین با استقرار نیروهای ناتو در مرزهای فلسطین و به کارگیری حق وتو در شورای امنیت در این زمینه (به عنوان عاملی مهم در عدم مشروعیت بینالمللی اقدامات ناتو در فلسطین)؛ ـ مخالفت کشورهای عربی منطقه به دلیل هراس از برهم خوردن توازن منطقهای و کارکرد دفاعی این نیروها در امنیتزایی برای رژیم صهیونیستی؛ ـ مخالفت جدی گروههای فلسطینی با حضور نیروهای ناتو در نوار غزه، حتی جریان فتح؛ ـ تردید در تواناییها و انگیزههای درونی نیروهای ناتو برای مبارزه با گروههای مقاومت و خلع سلاح آنها."