چکیده:
آموزه «گناه ذاتی» یکی از مهم ترین باورهای مسیحیان است و نقش آن در مسیحیت کنونی، اساسی و بنیادی است. متن کتاب مقدس به عنوان یکی از دلایل و مستندات مهم این آموزه محسوب شده است. بنابراین، بررسی این آموزه از منظر کتاب مقدس، امری ضروری و مهم تلقی می شود. در میان متن های کتاب مقدس، که در تایید آموزه «گناه ذاتی» استفاده شده، عبارت 12:5 «رساله به رومیان» جایگاه مهمی دارد و مطمح نظر بسیاری از متالهان مسیحی قرار گرفته است.
در بررسی انجام گرفته، مشخص شد علاوه بر پاسخ هایی که به این متون داده شده، تفاسیر دیگری نیز از این متن های کتاب مقدس وجود دارد که بر آموزه «گناه ذاتی» منطبق نمی گردد. از سوی دیگر، می توان به عباراتی از کتاب مقدس اشاره کرد که با این آموزه همنوا نیستند. در این نوشتار، تلاش شده است تا هر دو دسته از متون (متونی که در حمایت این آموزه وجود دارد و متونی که با آن ناسازگار است) بررسی شود.
خلاصه ماشینی:
در بررسی انجام گرفته، مشخص شد علاوه بر پاسخ هایی که به این متون داده شده، تفاسیر دیگری نیز از این متن های کتاب مقدس وجود دارد که بر آموزه «گناه ذاتی» منطبق نمی گردد.
غیر از این عبارت، متون دیگری نیز از کتاب مقدس وجود دارد که به نحوی در تکمیل فرایند آموزه «گناه ذاتی» نقش داشته است؛ از داستان گناه نخستین تا همگانی دانستن گناه و فساد ذاتی انسان و قیاس هایی که بین آدم علیه السلام و مسیح صورت گرفته و فدیه بودن مسیح در ازای گناه ذاتی انسان، همه و همه در تأیید این آموزه مورد استناد قرار گرفته اند.
این مطالب را به همراه اصل داستان «گناه نخستین»، که منشأ آموزه «گناه ذاتی» است، می توان به عنوان مستندات عهد قدیم بر این آموزه دانست و آنها را در دسته های ذیل بیان کرد: دسته اول: اصل داستان «گناه نخستین» که در «سفر پیدایش» ذکر شده است: یهوه خدا پس آدم را از خاک زمین بسرشت و در بینی وی روح حیات دمید...
رساله به رومیان: در این رساله، به ویژگی های اساسی مسیحیت اشاره شده (پترسن، 1384، ص 72) و در عین حال، یکی از دلایل مهم وجود آموزه «گناه ذاتی» در کتاب مقدس، در رساله پولس به رومیان آمده است (آکوئیناس، 2006، ص 121؛ تنات، 1903، ص 251): لهذا، همچنان که به وساطت یک آدم، گناه داخل جهان گردید و به گناه موت؛ و به این گونه، موت بر همه مردم طاری گشت، از آنجا که همه گناه کردند...