چکیده:
عدل یا عدالت(justice)ازجمله معدود مفاهیمی است که از سپیده دم تاریخ، رسیدن و بهره مندی از آن، آرزوی کهن و خواست جاودانه انسان ها بوده و هست و همواره به عنوان آرمان باقی خواهد بود. این مقاله در پی تبیین دیدگاه صدرالمتالهین شیرازی موسس مکتب حکمت متعالیه و امام خمینی (ره)؛ به عنوان دوشخصیتی که درزمینه تمسک به آموزه های قرآنی، برهان، اخلاق، عرفان، کلام، فقه، تفسیر اتفاق نظر دارند؛ درباره مفهوم عدالت است مفهومی که رسیدن به آن از اهداف نظام مقدس جمهوری اسلامی نیز می باشد، در این راستا نکات مشترک بین این دوبه اجمال بیان گردیده و نظرات ویژه هریک را موردتوجه و تعمق گرفته و بازآفرینی شده است.درنهایت این فرضیه را اثبات می کند که این دو نظریه پرداز در برداشت های گوناگون از این مفهوم با توجه به مشی مشترک مذهبی و فلسفی خود، هم عقیده هستند و اختلاف عمده ای ندارند ولی ملاصدرا بیشتر به جنبه الهی و فلسفی و نیز فردی-اخلاقی عدالت پرداخته و بنیانگذارانقلاب اسلامی در عین توجه به جنبه کلامی، عرفانی این مفهوم، با توجه به عملی نمودن نظریه ولایت فقیه و بنانهادن نظام مقدس جمهوری اسلامی در وجهه عدالت سیاسی- اجتماعی گام های بزرگی در اندیشه و عمل برداشته است.
خلاصه ماشینی:
"ایـن مقاله در پی تبیین دیدگاه صدرالمتألهین شیرازی مؤسس مکتب حکمـت متعالیه و امام خمینی (ره )؛ به عنوان دوشخصیتی که درزمینه تمسک به آموزه های قرآنی ، برهان ، اخلاق ، عرفان ، کـلام ، فقـه ، تفسـیر اتفـاق نظـر دارند؛ درباره مفهوم عدالت است مفهومی که رسـیدن بـه آن از اهـداف نظام مقدس جمهوری اسلامی نیز می باشد، در این راستا نکات مشترک بین این دوبه اجمال بیان گردیده و نظرات ویژه هریک را موردتوجـه و تعمق گرفته و بازآفرینی شده است .
لـذا مقایسه نظرات این دو در این مبحث می توانـد بسـیار آموزنـده و جالـب باشـد، بنـابراین در رسیدن به هدف این مقاله یعنی تبیین و بازآفرینی و مقایسه دیدگاه دو شخصیت بارز درباره یکی از مهم ترین و بنیادی ترین مسائل کوشیده ایم از نگاه این دو فیلسوف به این پرسش هـا پاسخ دهیم : معنا و مفهوم عدالت چیست ؟ سطوح مختلـف بحـث از عـدالت کـدام اسـت ؟ کدام قسم از اقسام عدالت دارای اهمیت بیشتری است ؟ ملاصدرا معتقداست ازآنجایی که انسان فطرتا اجتماعی است حیاتش فقط با همکاری و تعاون ودراجتماع بودن می تواند ادامه پیدا کند و شکی نیست که برای انسان ممکـن نیسـت که به کمالاتی که برای آن خلق شده است برسد، مگر به اجتماع کثیر که هریک ، دیگـری را در امری که به آن محتاج است معاونت نماید (صدرالمتألهین ،١٣٥٤: ٥٦٠)."