چکیده:
قرائت عبارت است از تلفظ الفاظ قرآن کریم به همان صورت و کیفیتی که رسول خدا (ص) تلفظ می کرد. قرائت های هفت گانه کوچک ترین ارتباطی با «حدیث احرف سبعه» ندارد و این قرائت ها گرچه جزو اخبار آحادند، علمای شیعه و اهل سنت در مورد صحت آن ها اتفاق نظر و در مورد حجیت آن ها اختلاف نظر دارند. زیرا علمای اهل سنت این قرائات را حجت می دانند، در حالی که علمای شیعه حجیت قرائت های هفت گانه را رد می کنند.
خلاصه ماشینی:
"کلیدواژهها: قرائت، قرائت سبعه، قاری، شیعه، اهل سنت مقدمه علمای قرائت، اعم از شیعه و سنی، بر صحت و اعتبار قرائتهای هفتگانه اتفاقنظر دارند اما باید گفت تأیید این قرائات با اعتقاد به تواتر آنها گرچه دو مقولة شبیه به هماند، اما جدا از هم هستند.
ابنالجزری پس از ذکر شروط مذکور چنین میگوید: «هر قرائتی که این سه شرط را داشته باشد، قرائتی صحیح است که رد و انکار آن جایز نیست، بلکه از حروف سبعهای است که قرآن با آن نازل شده است و بر مردم، قبول آن واجب میباشد؛ خواه از قرائت قاریان هفتگانه باشد و خواه قاریان دهگانه و یا غیر آنان.
شیخ طوسی شیخ طوسی با اینکه موافق متواتر بودن قرائت نیست، میگوید: «جمهور علمای شیعه، خواندن قرآن کریم مطابق قرائتهای معروف بین مردم را جایز دانستهاند و گفتهاند میتوان قرآن را با هر یک از قرائتهای هفتگانه تلاوت کرد و انتخاب قرائت خاصی که با اعتقاد بر عدم جواز دیگر قرائتها هموار باشد را مکروه دانستهاند و تلاوت قرآن طبق قرائت مجاز بین قراء و قرائتی را که از سوی آنان تحریم نشده باشد، مجاز دانستهاند» (طوسی، بیتا، ج ۱: ۷).
حسنزاده آملی «ائمه اطهار(ع) با قرائتهای هفتگانه موافقت نمودهاند چون در عصر ایشان رایج بوده است و ایشان، مردم را از عمل به آن قرائات منع نمینمودند و همهجا قرائت امامان، موافق یکی از هفت قرائت است و اینکه قرائتی از ایشان روایت شود که غیر از قرائتهای متواتر باشد، بسیار کم است و این مسائل با دقت، برای متبحر قرآنی واضح میگردد» (حسنزاده آملی، بیتا، ۱۲۲)."