چکیده:
هدف: کمردرد از مشکلات شایع و پرهزینه بهداشتیدرمانی است. تغییر الگوی حرکتی و نحوه بهکارگیری عضلات عمقی در ناحیه کمر که مسئول حفظ ثبات ستون فقرات ناحیه کمری هستند، در افراد مبتلا به کمردرد گزارش شده است. برنامههای تمرینی مختلفی با هدف بهبود ثبات ستون فقرات ناحیه کمر، در درمان این بیماران استفاده میشود. هدف از این مطالعه، مرور نظاممند اثر تمرینات ثباتی بر پیامدهای عینی، در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی، در مطالعات بالینی تصادفی گذشته است.
روش بررسی: جستوجوی مطالعات انجامشده در فاصله زمانی بین سالهای ۲۰۱۲-۲۰۰۰ در منابع اطلاعاتی Google Scholar, PubMed, ScienceDirect, OVID, CINAHL and MEDLINE انجام شد. برای جستجو، از کلیدواژههایی مانند کمردرد مزمن، تمرینات ثباتی، عضلات ستون فقرات، عضله ترنسورس ابدومینیس، عضله مولتی فیدوس، الکترومیوگرافی، اولتراسونوگرافی و مطالعه تجربی تصادفی استفاده شده است. پیامدهای عینی که در این مطالعه بررسی شده است، الگوی فعالیت عضلانی، اندازه عضلات، کنترل تعادل پوسچرال، استقامت عضلات و دامنه حرکتی ناحیه کمر بوده است.
یافتهها: درکل، از بین ۱۵۸ مطالعه، ۱۳ مقالهای انتخاب شدند که معیارهای ورود را داشتند. تفاوتهای بسیاری میان مقالات، ازنظر متدولوژی، شاخصهای اصلی ارزیابیشده، تعداد نمونه، روش اجرا، شاخص و... مشاهده شد. یافتهها نشان میدهد که تمرینات ثباتی، درمقایسه با سایر مداخلات درمانی، بر بهبود فعالیت خودکار خودکار عضلات عمقی و کنترل تعادل و استقامت عضلات تنه اثر معنیداری داشته است؛ درحالی که درزمینه تاثیر بر اندازه عضله، تفاوت معنیداری با سایر مداخلات درمانی نداشته است.
نتیجهگیری: بهنظر میرسد که تمرینات ثباتی اثر درخور توجهی در بهبود الگوی فعالیت عضلانی، تعادل پوسچرال، استقامت عضلانی و دامنه حرکتی افراد مبتلا به کمردرد داشته باشد. همچنین یکی از مداخلات موثر درزمینه درمان بیماران مبتلا به کمردرد محسوب میشود.