چکیده:
با شروع شهرسازی مدرن، مدیریت و برنامه ریزی ترافیک به عنوان یکی از عناصر اصلی در برنامه ریزی و طراحی شهری محسوب می شود. در واقع در برنامه ریزی و مدیریت شهری نوین به لحاظ سهم حائز اهمیت معابر در کالبد شهر و ارتباط مستقیم آن با افزایش جمعیت شهرها، نیاز به توجه و اعمال سیاست های خاص برای دست یابی به ارتقای سیستم ترافیکی و بهبود آن بیش از پیش احساس می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل موثر بر ارتقا و بهبود برنامه ریزی ترافیک شهر اردبیل انجام شده است . ماهیت این تحقیق ، کاربردی و روش مطالعه آن، توصیفی - پیمایشی است . جامعه آماری مطالعه را کلیه شهروندان شهر اردبیل تشکیل می دهند که تعداد 75٣٨٤ نفر به روش تصادفی ساده انتخاب شدهاند. ابزار گردآوری دادههای این مطالعه ، پرسش نامه محقق ساخته است . نتایج مطالعه حاکی از آن است که در مجموع میانگین عوامل موثر بر ارتقا و بهبود برنامه ریزی ترافیک با میانگین ٣.٥٦ بالاتر از حد متوسط می باشد. در این میان عوامل تراکم جمعیتی (٤.٣٢) و آموزش و فرهنگ سازی (٤.١٢) تاثیر بیشتر و مطلوبتری داشته اند. از طرف دیگر دو شاخص زیرساختی ، طرحها و پروژههای عمرانی (٢.٤٩) و مدیریت پارکینگ وسایل نقلیه (٢.٤٨) کمتر از حد متوسط بوده و در سطح نامطلوبی قرار دارند. هم چنین نتایج دیگر مطالعه نشان می دهد متغیر بافت شهر با بتای ٠.٥٥٦ و مدیریت زیست محیطی با بتای ٠.٥٠٣ بیشترین تاثیر را بر ارتقا و بهبود ترافیک شهری در شهر اردبیل دارد و متغیر مدیریت یکپارچه حمل ونقل عمومی با ضریب بتای ٠.١٦٠ کمترین تاثیر را دارا است .
خلاصه ماشینی:
"در واقع شبکه ارتباطی و نظام حمل ونقل و ترافیک به عنوان بخشی از فعالیت های شهری و جزء لاینفک مناطق شهری چه به صورت ارگانیک و چه با طرح های از پیش تعیین شده ، بیان کننده پویایی و حیات یک مجموعه شهری است (حکمت نیا، ١٣٩٠)؛ به گونه ای با زندگی روزمره افراد جامعه درهم آمیخته که تصور دنیایی بدون جابه جایی را تقریبا ٧٦ غیرممکن ساخته است (جعفری اسکندری و بختیاری ، ١٣٩٣: ١٠٨-١٠٩).
سیاست ها، فرصت ها و راه حل های ممکن که می توانند به عنوان پایه بحث در بستر حمل ونقل و ترافیک شهری پایدار و مطلوب مورد استفاده قرار گیرند عبارت انداز: مکان یابی و توزیع منطقی کاربری های شهری ، تعیین تراکم ها، توسعه گذرهای پیاده (مناطق مخصوص تردد عابران پیاده )، آموزش و فرهنگ سازی ، ترافیک زایشی ، هدایت ترافیک گذری شهر (انحراف ترافیک از مناطق پر تراکم )، شبکه معابر و بافت فرسوده شهری ، پیش بینی پارکینگ ها، ساماندهی شبکه معابر شهری ، پیش بینی و ساماندهی حمل بار در شبکه معابر شهری ، پیش بینی نیازهای معلولان و سالخوردگان ، نقش حمل ونقل در ارتقای کیفیت زیست محیطی ، توجه به نقش شبکه حمل ونقل در مدیریت ٨٣ بحران حوادث ، یک پارچه سازی مدیریت خدمات حمل ونقل درون شهری ، ایجاد خطوط ویژه برای سیستم حمل ونقل عمومی و استفاده از فناوری های نوین و سامانه های پشتیبان تصمیم گیری .
٠٥ می باشد، بدین معنا که عوامل (نظارتی – مدیریتی ، طراحی مناسب و تقاطع ، کاربری زمین ، تراکم جمعیتی ، آموزش فرهنگ سازی ، مدیریت یک پارچه حمل ونقل عمومی ، بافت شهر و مدیریت زیست محیطی ) از دید جامعه نمونه مؤثر بر ارتقا و بهبود برنامه ریزی و کنترل ترافیک بوده اند."