چکیده:
بیان مساله : روزه از دید فقهی امساک و از مفطرات (آنچه روزه را بشکند) که با نیت خاص انجام شود. روزه از واجبات الهی و عبادت های بزرگ است که جسم انسان را به سوی سلامت و روح و روان را در مسیر تکامل و پرهیزگاری قرار میدهد. روزه امساک از خوردن و آشامیدن است . درآیین یهودیت این امساک از غروب آفتاب است تا غروب آفتاب روز بعد، و در آیین مسیحیت از صبح است تا عصر، اما روزه در اسلام از فجر است تا غروب یعنی یک روز. فائده روزه تقوا و پارسایی است ، و آن سودی است که عاید خود انسان میشود. روزه ظهور در پیروان ادیان الهی دارد، چون ناشی از مبدا ایمان و فرمان الهی می باشد و نیروی مقاومت را افزایش میدهد تا انسان را به مقام تقوا برساند. هدف پژوهش : بررسی دیده گاه های ادیان مختلف در ارتباط با روزه روش و چگونگی انجام پژوهش : روش تحقیق این مقاله به شیوه ی کتابخانه ایست . با مراجعه به کتاب آسمانی قرآن و کتب اناجیل و تورات و کتابهای دیگر در این زمینه تحقیق نمودم . یافته ها و نتیجه گیری: روزه در فرهنگ و شریعت دینی عبارت از خودداری و پرهیز از چیزهایی خاص در زمان معین است . روزه درآیین یهودیت ، محروم کردن خود از هرنوع خوردن وآشامیدن وحتی روابط جنسی برای یک یا چند روز، از غروب آفتاب تا غروب روز بعد، و در آیین مسیحیت ، روزه وسیله ی برای مقابله با وسوسه های شیطانی است و روزه حقیقی آن است که هیچ بدی مرتکب نشوی و با قلبی خالص خود را وقف خدمت به خداوند کنی. در اسلام ، عملی است که انسان از اذان صبح تا اذان مغرب از چیزهایی که روزه را باطل میکند خودداری نماید. روزه در ادیان از جهت تعداد روزها و چگونگی روزه هاست ، هرچند در ادیان مختلف جزئیات و کیفیت روزه تفاوت دارد اما اصل حکم روزه وجود دارد و هدف آن بطور کلی تهذیب نفس و ایجاد طهارت و پاکی معنوی و رفع رنج و بلاست .
خلاصه ماشینی:
خداوند در قرآن فرموده :َ يأَُّيهَا اَّلذِينَ ءَامَُنوْا کُِتبَ عََلْيکُمْ اْلصَِّيامُ کَمَا کُِتبَ عََلي اَّلذِينَِ منَْ قْبِلکُمَْ لعََّلکُمْ َتَّتقُون َ، (اي کساني که ايمان آورده ايد روزه بر شما واجب شده همانطور که بر اقوام قبل از شما واجب شده بود شايد با تقوا شويد (بقره / ١٨٣)؛ أََّياماً مَعْدُودَ تٍَ فمَنْ کَانَِ مْنکُمْ مَّرِْيضاً أَوْ عََلي سَفَرٍَ فعِدَّةٌِ منْ أََّيامٍ أُخَرَ وَ عََلي اَّلذِينَُ يطِيقُوَنهُِ فدَْيۀٌ طَعَامُِ مسْکِينٍَ فمَنَْ تطَوَّعَ خَْيراًَ فهُوَ خَْيرٌَ لهُ وَأَنَْ تصُوُموْا خَْيرٌَّ لکُمْ إِنْ کُْنُتمَْ تعَْلمُون َ؛ و اين روزهائي چند است پس هر کس از شما مريض و يا مسافر باشد بايد ايامي ديگر بجاي آن بگيريد و اما کساني که به هيچ وجه نميتوانند روزه بگيرند، عوض روزه براي هر روز يک مسکين طعام دهند و اگر کسي عمل خيري را داوطلبانه انجام دهد، برايش بهتر است و اينکه روزه بگيريد، برايتان خير است ، اگر بناي عمل کردن داريد (بقره /١٨٤)؛ شَهْرُ رَمَضَانَ اََّلذِي أُْنزِلَِ فيهِ اْلقُرْءَانُ هُديًِّ للَّناسِ وََبِّيَنتٍِ منَ اْلهُدَي وَاْلفُرَْقانَِ فمَنْ شَهِدَِ مْنکُمْ اْلشَّهْرََ فْلَيصُمْهُ وَمَنْ کَانَ مَرِْيضاً أَوْ عََلي سَفَرٍَ فعِدَّةٌِ منْ أََّيامٍ أُخَرَُ يرِيدُ الَّلهُِ بکُمُ اْلُيسْرَ وَلاَُ يرِيدُِ بکُمُ اْلعُسْرَ وَِلُتکْمُِلوْا اْلعِدَّةَ وَِ لُتکَِّبرُوْا الَّلهَ عََلي مَا هَدَيکُمْ وََ لعََّلکُمَْ تشْکُرُون َ؛و آن ايام کوتاه ماه رمضان است که قرآن در آن نازل شده تا هدايت مردم و بياناتي از هدايت و جدا سازنده حق از باطل باشد.