چکیده:
قرآن کریم در آیات متعدد، از کوشش فراوان گروه هایی خبر می دهد که در همه ادوار تاریخ، با به کاربستن انواع حربه های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، فیزیکی و نظامی، در برابر پیامبران و پیروان ایشان می ایستادند تا مردم را به هرشکل ممکن، از پیوستن به آنها بازدارند.
در بین این حربه ها، شگردهای اعتقادی و فرهنگی (نظیر جلوگیری از استماع حق، مجادله، استهزاء، افتراء، اغفال توده ها، مظلوم نمایی، تشکیک، ایجاد فساد و نابسامانی، تحریف در دین) جایگاه ممتازی داشت؛ زیرا با تخریب زیرساخت اندیشه و باور مردم، آثار جراحات آن بر پیکردین و دین مداران، دردناک تر، مهلک تر و ماندگارتر و درمان آن در صورت امکان، دشوارتر و پرهزینه تر بوده است.
این شگردها در هر عصری به تناسب، در اشکالی نوین به کار گرفته می شوند و در این دوران نیز چنان که شاهدیم، این حربه ها در قالب عناوینی فریبنده و به روز شده نظیر مردم سالاری، پیشرفت، دموکراسی، حقوق بشر و غیره، در جهت اغفال مردم و گریزان کردن ایشان از دین هم چنان به کار بسته می شوند.بدین جهت، توجه به آموزه های قرآنی در این مجال، به نحوی که بتوان به روشنی آن را با شرایط روز تطبیق داد، برای مسلمانی که دغدغه حفظ دین و جامعه دینی را دارد، اهمیت بسیاری پیدا می کند؛ تلاشی که این نوشتار در صدد انجام آن بوده است.
خلاصه ماشینی:
"٣. مجادله با اهل حق یکی از شیوه های مرسوم کسانی که در برابر انبیاء(ع ) قرار می گرفتند، بحث و جدل پر سرو صدا اما خالی از منطق بود تا به این وسیله : - اهل حق را بکوبند؛ - مردم را به تردید بیندازند؛ - فضای ذهن ها را مشغول افکار بیهوده و خسته کننده سازند؛ - خود را در موضع برتر نشان دهند و اهل حق را در یک موقعیت همیشه درحال دفاع قرار دهند؛ - با بهانه تراشی های بی پایان ، کفرورزی خود را امری منطقی و موجه وانمود نمایند؛ خداوند این رفتار را ناشی از جمود قلب و تکبر می خواند: "الذین یجادلون فی آیات الل ـه بغیر سلطان أتاهم کبر مقتا عند اللـه وعند الذین آمنوا کذلک یطبع اللـه علی کل قلب متکبر جبار"(غافر:٣٥) "کسانی که درباره آیات خدا - بدون حجتی که برای آنان آمده باشد- مجادله می کنند، در نزد خدا و نزد کسانی که ایمان آورده اند[مایه ] عداوت بزرگی است .
" (برگرفته از مطهری ١٣٧٧، ج ٢٥، ص ٢٩٠) مخالفان در جامعه ، همواره به دنبال افراد سرخورده و ناراضی می گردند و هراندازه قدر مشترک با آنها پیدا کنند از آن بهره می گیرند و به نارضایتی ها دامن زده ، مشکلات را از آنچه هست بزرگ تر و آزاردهنده تر و خود را با سرخوردگان همراه و موافق نشان می دهند: "ذلک بأنهم قالوا للذین کرهوا ما نزل الله سنطیعکم فی بعض الأمر و الله یعلم إسرارهم " (محمد:٢٦) "چرا که آنان به کسانی که آنچه را خدا نازل کرده خوش نمی داشتند، گفتند: «ما در کار [مخالفت ] تا حدودی از شما اطاعت خواهیم کرد."