چکیده:
ایرانیان از دیرباز به علل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی گوناگون، مهاجرت های فردی و گروهی زیادی به کشورهای همجوار از جمله عثمانی داشته اند. و از اوسط نیمه دوم قرن نوزدهم در نتیجه نابسامانی های اقتصادی و عدم امنیت داخلی و ... این مهاجرت ها شدت بیشتری گرفت. دولت عثمانی در ابتدا تبعیض های خاصی را در زمینه مذهبی و غیر مذهبی در مورد این مهاجران اعمال نمود. در این مقاله سعی شده جایگاه ایرانیان ساکن کشور عثمانی مورد بررسی قرار گیرد. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی براساس منابع کتابخانه ای صورت گرفته است.
خلاصه ماشینی:
"فصلنامه تاریخ پژوهی (مجله انجمن علمی گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد)، شمارة٥٦، پاییز ١٣٩٢ دکتر علی رسولی (عضو هیات علمی دانشگاه خلیج فارس بوشهر) پروین رنجبر (دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی دانشگاه آزاد واحد داراب) بررسی نقش و جایگاه ایرانیان ساکن کشور عثمانی در دوره قاجار چکیده ایرانیـان از دیـر بـاز بـه علـل سیاسـی ، اقتـصادی و اجتمـاعی گونـاگون، مهـاجرتهـای فردی و گروهـی زیـادی بـه کـشورهای همجـوار از جملـه عثمـانی داشـته انـد.
لهذا به موجب قراری که ایـن اوقـات فی ما بین سفارت کبری و باب عالی داده شده، مقرر است ایرانیانی کـه قبـل از انتـشار نظـام نامه اخذ عسکری که از جانب کارگزاران دولت عثمانی اعلان و انتشار یافته ، از زنان عثمـانی متولد شده اند به کلی از قید عسکری معاف، مستثنی از مضمون نظام نامـه مـذکور بـوده، بـه صفت تابعیت اصلیه والدشان شناخته خواهند شد.
جایگاه زبان فارسی در کشور عثمانی اولین و مهمترین علت توجه ترکان به زبان فارسی این بود که آنها هنگام کوچهای دسته جمعی و بزرگ از خاک آسیای میانه به سوی آناطولی همیشه با ایرانیان روبه رو شده و سـالیان دراز کنار آنها زندگی کرده بودند، که این امر باعث ورود کلمـات و اصـطلاحات زیـادی از فارسی به زبان ترکی شد، دوم این که ترکان به واسطه ایرانیان با عقاید دین اسلام آشنا شـده و تعداد زیادی از مفاهیم و اصطلاحات دینی را از آنها آموخته بودند."