خلاصه ماشینی:
"بالافاصله پس از نمایش فیلم در سالن ویژهی رسانههای گروهی،جلسه مطبوعاتی آن برگزار شد؛در حالی که شمار زیادی از بینندگان از زمان طولانی«کاغذ بیخط»با کمبود اوج و فرود سناریو و در کل حرکت خلاف جهت جریان آب از طرف سازندهاش شگفت زده بودند،در برابر حاضران در جلسه که بیشتر آنها خواستار رمز گشایی صحنههای مختلف فیلم بودند،«تقوایی»مدام مسیر بحث را به جهت دلخواه خود هدایت میکرد و بر این نکته تأکید داشت که«کاغذ بیخط»اصلا فیلمی نمادین و محتاج رمزگشایی نیست و همهی آن چه بر پرده نشسته، تنها شمایی کوچک از لحظات روزمرهی زندگی یک زوج ایرانی است.
«تقوایی» چند نوبت اظهار داشته که فقط به خاطر علاقهی شخصی،صحنههایی از این فیلم را در«کاغذ بیخط» گنجانده است؛در حالی که این ادعا هم همچون ادعاهای قبلی درست نیست؛چراکه مضمون فیلم «اوگانیانس»-پیرمردی که مخالف فعالیت هنری دخترش است-با طرح داستانی«کاغذ بیخط»- مردی(جهانگیر وحدتی)که میخواهد ریشهی آفرینشگری هنرمندانه را در وجود همسرش بخشکاند -جز در بخش پایانی همسویی نمادین دارد.
«تقوایی» میخواهد بگوید«سانسور»از همان نخستین روزهای شکلگیری سینما در ایران وجود داشته و در طول زمان،اقتدار خود را حفظ کرده است و هنرمندان نیز در این فیلم مرد سمبل جاندار«ممیزی»است.
تسلط مرد بر ذهنیت زن تا آنجا پیش میرود که رویا در پایان عاجزانه اعتراف میکند که در فیلمنامهی دستنویسش به راحتی همهی آدمهای دوروبرش را شخصیتپردازی کرده،اما وقتی نوبت به مرد رسیده،قلمش از حرکت بازمانده است؛که این هم البته شگرد بیانی دیگری است که«تقوایی» برای به رخ کشیدن قدرت ممیزی فرهنگی و ناتمام ماندن فیلمنامهی زندگی روشنفکر«کاغذ بیخط»به کار گرفته است."
کلید واژه های ماشینی:
فیلم
،
کاغذ
،
رویا
،
سینما
،
تقوایی
،
زن
،
مرد
،
نماد
،
نقد فیلم کاغذ
،
فیلم کاغذ بی خط