چکیده:
تحفه الاحرار و سبحه الابرار دو مثنوی اخلاقی و تعلیمی اثر عبدالرحمن جامی است. جامی در این دو مثنوی مبانی تعلیمی و اخلاقی را به نحو مطلوبی تبیین کرده است. یکی از مفاهیم جذاب و گیرایی که در ضمن اشعار این دو مثنوی آمده، اشاره به داستان پیامبران است. داستان پیامبران در این دو مثنوی نمود بارزی دارد. برجسته ترین و مشهورترین اعمال و حوادث زندگی و معجزات و کارهای خارق العاده پیامبران در ضمن ابیاتی زیبا در این دو مثنوی آمده است. جامی به این دلیل که از اطلاعات عمیق قرآنی برخوردار بوده، توانسته داستان پیامبران را به شیوه های مختلف از قبیل اشاره به نص صریح قرآنی داستان پیامبر، تلمیح به داستان پیامبر، درج و حل آیاتی که در بردارنده داستان پیامبر است و. . . بیان کند. در این مقاله داستان حضرت آدم و ابراهیم را به شیوه تحلیلی و توصیفی از زبان جامی بیان نموده ایم.
خلاصه ماشینی:
"حال که خداوند آدم را با این شکل و شخص نازنین آفریده است برای نشان دادن بزرگی و عظمت وی، به تمام فرشتگان دستور می دهد که در برابر وی سجده کنند و به قول جامی ســـــــایه بـــــــر اوج فلـــــــک انـــــــداختش ســــــجده گــــــه فــــــوج ملــــــک ســــــاختش (تحفه الاحرار/ ٦٩٥) و: ســــــاخت محــــــراب ملائــــــک رویــــــش ســـــــجده بردنــــــــد یکایــــــــک ســـــــویش بجـــــــــز آن آتشـــــــــی دیـــــــــو نـــــــــژاد کــــــه بــــــه مســــــجودی او ســــــر ننهــــــاد کـــــور دل بـــــود بـــــه میـــــل انـــــا خیـــــر دیـــــــده نگشـــــــاد بـــــــه خیریـــــــت غیـــــــر (سبحه الابرار/ ٦٧ تا ٦٩) خداوند در آیه ٣٤ بقره به این مطلب اشاره می کند: وإذ قلنا للملائکۀ اسجدوا لآدم فسجدوا إلا إبلیس أبی واستکبر وکان من الکافرین «و چون فرشتگان را فرمودیم : برای آدم سجده کنید."