چکیده:
در هر جامعهای برای گزینش همسر، بنابر شرایط و مقتضیات آن جامعه، معیارها و هنجارهایی وجود دارد. به بیان دیگر، همسرگزینی امری اجتماعی و تا حد زیادی تحتتاثیر ارزشهای غالب در جامعه است. بیشتر تحقیقات انجامشده در این حوزه از استراتژیهای قیاسی و روشهای کمّی برای بررسی این پدیده بهره بردهاند؛ درصورتیکه این پدیده در تجربه زیسته عاملان اجتماعی ابعاد ذهنی و مصادیق عینی متنوع و درعینحال پیچیدهای دارد. بر این اساس، در مطالعه حاضر سعی شده است با رویکردی پدیدارشناختی به بررسی و بازسازی معنایی همسرگزینی بهمنزله پدیدهای اجتماعی در میان زنان جوان پرداخته شود. این بررسی پدیدارشناسانه با مشارکت پانزده دختر جوان متاهل در شهر مشهد، که به صورت هدفمند گزینش شده بودند، انجام شد. نتایج حاصل نشان داد که بهطورکلی سه الگوی غالب برای گزینش همسر وجود دارد که عبارتاند از: سبک مبتنی بر الگوهای سنتی، سبک مبتنی بر تعاملات دوستانه، سبک بینابینی (تعاملات دوستانه تحت نظارت خانواده). همچنین، معیارسازی، کنترل معیار، انطباقیابی، پذیرش و گزینش نهایی بیانگر ابعاد اصلی و مشترک فرایند گزینش همسر از سوی مشارکتکنندگان در تحقیق بوده است.
خلاصه ماشینی:
افراد مطالعه شده پدیدۀ همسرگزینی را به چه شکلی تجربه کرده اند و ویژگی های ایـن پدیده از نظر آن ها چه بوده است ؟ مرور پیشینة تجربی مجموعۀ متنوعی از مطالعات مرتبط با موضوع تحقیـق حاضـر در ایـران انجـام شـده اسـت کـه یافته های آن ها عمدتا مؤید تغییر در الگوهای همسرگزینی و بعضا رواج صـورت هـایی از روابـط پیش از ازدواج در بین جوانان بوده است [٣؛ ١١؛ ١٤].
در این مقاله ، ضرورت ازدواج ، اهمیت انتخاب همسر و تأثیر آن بر زندگی افراد و فرایند تصمیم گیری نیز مورد بحث قرار گرفته است .
یافته ها بخش نخست : یافته های مربوط به پرسش نخست تحقیق یک پرسش مهم برای محققان در مرحلۀ اکتشافی تحقیق حاضر این بوده است کـه خـانم هـای بررسی شده به چه سبکی ازدواج کرده بودند.
همچنـین ، نکتـۀ درخور توجه در این مدل این است که دختر و پسر دربارۀ مسـائل جنسـی بـا یکـدیگر صـحبت نمی کنند، یا اگر صحبت کننـد، بـه علـت قبحـی کـه ایـن مسـئله دارد، آن را شـفاف توضـیح نمی دهند و از سوی دیگر دچار رابطۀ عاطفی نمی شوند و اصولا اصطلاح «عشق پـس از ازدواج » را به کار می برند.
درواقع ، می توان گفت اولین معیار برای خانم های مطالعه شده ایـن بود که با فردی ازدواج کنند که از لحاظ ظاهری چهرۀ درخور قبولی داشته باشـد.