چکیده:
مناسبات متقابل میان مردم و نظام سیاسی و همچنین عوامل ، آثار و کارکردهای این کنش متقابل ، یکی از عمدهترین مباحث در حوزة جامعـه شناسـی سیاسـی و مشخصا جامعه پذیری سیاسی اسـت . ورود فنـاوری اطلاعـات بـه دنیـای جدیـد، تمامی ساختارها و جنبه های زندگی بشر را تحت تاثیر خود قـرار داد. بـه دنبـال این تاثیرات، جریان شکل گیری جامعه پذیری سیاسی و عوامل آن نیز دسـتخوش تغییراتی شد که به عنـوان کـانون توجـه در مقالـه حاضـر بررسـی شـده اسـت . چگونگی عملکرد نهادهایی چون خانواده، گروه همسـالان، رسـانه هـای همگـانی ، آموزش و پرورش و دولت که نقش بازتولیدکنندگی سیاسـی را برعهـده دارنـد از یکسو و نحوة تاثیرگذاری فناوری اطلاعـات بـر الگـوی جامعـه پـذیری سیاسـی و تثبیت ارزشها در رفتارهای سیاسی مردم و پیامدهای آن از سوی دیگـر، هـدف موضوعی این نوشتار است . یافته های این پژوهش که به واسطه روش اسـنادی در قالب مدلی تحلیلی ارائه شده است ، نشان می دهد که فناوری اطلاعـات از طریـق دو مکانیسم افزایش آگاهی سیاسی افراد و درگیرسازی مدنی ، آثار سیاسـی خـود را بر فرایند جامعه پذیری سیاسی و در نهایت چارچوب فرهنـگ سیاسـی جامعـه اعمال می کند.
خلاصه ماشینی:
"یافته های این پژوهش که به واسطه روش اسـنادی در قالب مدلی تحلیلی ارائه شده است ، نشان می دهد که فناوری اطلاعـات از طریـق دو مکانیسم افزایش آگاهی سیاسی افراد و درگیرسازی مدنی ، آثار سیاسـی خـود را بر فرایند جامعه پذیری سیاسی و در نهایت چارچوب فرهنـگ سیاسـی جامعـه اعمال می کند.
در این میان عوامل مختلف تأثیرگذار بر جریان شکل گیری جامعه پـذیری سیاسـی را نیز می توان از دو جهت بررسی کـرد: از یکسـو چگـونگی عملکـرد نهادهـا و ابـزار مهـم همچون خانواده، گروه همسالان، رسانه های همگـانی ، آمـوزش و پـرورش، دولـت و نیـز فناوری اطلاعات که نقش بازتولیدکنندگی سیاسی را برعهده دارد.
بهتر است هر خانوادهای این سؤال را در ذهن خود داشـته باشد که چگونه استفاده از فناوری اطلاعات تبدیل به اعتیاد شده و ایـن امـر چگونـه بـر ابعاد زندگی خانوادگی ، کارکردهای خانواده و اعضای آن اثر می گذارد؟ در این میان جامعه پذیری به عنوان یکی از کارکردهای اصلی و اولیـه خـانواده تحـت تأثیر پدیدة شکاف نسلی و فاصله ای کـه میـان والـدین و فرزندانشـان ایجـاد مـی شـود، می تواند دچار چالش های جدی شود و در برابر موج فناوری و فضاهای آن قرار گیرد.
نقش مدرسه هم به عنوان بازوی اصلی یک انقلاب در تربیت نسل جدیـد و هـم بـه عنوان مهم ترین مکان برای شکل گیری گروههای همسـان، در غیـاب بسـیاری دیگـر از تشکل های ممکن نوجوانان، به دلیل کمبود امکانات و محدودیت فضای جامعه مدنی در ایران، به عنوان مجموعه ای که امکان مطالعه آن بیشتر است ، توجه ویژهای را در فرآیند جامعه پذیری سیاسی نسل جدید می طلبد."