خلاصه ماشینی:
"ولی امام(علیه السلام) با ید بیضای موسوی, مانند سایر ائمهی قبل از خود شعبدههای سامری را یکی پس از دیگری باطل کرد و ابرهای تیرهی شبهه را از آینهی طلعت اندیشههای پاک دینی کنار زد و کواکب هدایت را راهنمای طالبان راه نمود و برحسب ضرورت بیش از دیگر امامان مردم را با کرامات خویش آشنا گردانید و از هر فرصتی برای معرفی صراط مستقیم الهی و کعبهی مقصود بعد از خود, صبح امید مهجوران و شمع خلوت سحر آرزومندان فرزند عزیزش حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) به یاران مورد اعتماد خویش, به بهترین وجه استفاده نمود؛ از جمله احمدبن اسحاق قمی است که وقتی از امام بعد از ایشان سؤال کرد, حضرت بلافاصله به اتاق دیگری رفت و پسر بچهای حدود سه سال را که چون ماه شب چهارده میدرخشید را بر دوش گرفت و به سوی احمدبن اسحاق آمد و فرمود: «او هم نام و همکنیهی جدم رسول خدا است که زمین را پر از عدل و داد میکند, او در میان امت از نظر طول غیبت همچون خضر و ذوالقرنین است."