چکیده:
اهداف سالمندان در معرض اختلالاتی در حفظ تعادل هستند که منجر به افتادن و آسیبدیدگی آنها میشود. مطالعه حاضر تاثیر تمرینهای آمادگی جسمانی، تمرین ذهنی و تمرین ذهنآگاهی را بر بهبود تعادل ایستا و پویا در زنان سالمند بررسی کرده است.
مواد و روش ها شرکتکنندگان شامل 60 زن 60 تا 75 سال بودند که به صورت تصادفی در چهار گروه (سه گروه تجربی تمرین ذهنی، ذهنآگاهی، آمادگی جسمانی و یک گروه کنترل) (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. برای اندازهگیری تعادل پویا و ایستا از آزمونهای تعادل برگ و شارپند رومبرگ استفاده شد. گروههای تجربی به مدت هشت هفته (هفتهای سه جلسه 75 دقیقهای) در تمرینهای آمادگی جسمانی و تمرین ذهنی و ذهنآگاهی شرکت کردند. سپس پسآزمون و پس از گذشت هشت هفته، آزمون پیگیری گرفته شد. برای تجزیهوتحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس برای اندازههای مکرر و تحلیل واریانس یکطرفه در سطح معنیداری 0/05 استفاده شد.
یافته ها در پسآزمون نمرههای تعادل (ایستا و پویا) بین گروههای تمرین ذهنآگاهی و تمرین ذهنی اختلاف معنیداری وجود نداشت (P>0/05)، ولی تاثیر تمرینها در گروه تمرین ذهنآگاهی و گروه تمرین ذهنی در مقایسه با گروههای تمرین آمادگی جسمانی و کنترل، مثبت و معنیدار بود (P<0/001). همچنین تاثیر تمرینهای گروه آمادگی جسمانی نیز نسبت به گروه کنترل مثبت و معنیدار بود (P<0/001). در آزمون پیگیری نمرههای تعادل (ایستا و پویا) بین گروههای تمرین ذهنآگاهی و تمرین ذهنی اختلاف معنیداری وجود نداشت (P>0/05). همچنین بین گروههای تمرین آمادگی جسمانی و کنترل نیز اختلاف معنیداری وجود نداشت (P>0/05). تاثیر تمرینها در گروه تمرین ذهنآگاهی و گروه تمرین ذهنی در مقایسه با گروههای تمرین آمادگی جسمانی و کنترل، مثبت و معنیدار بود (P<0/001).
نتیجه گیری نتایج نشان داد تمرینهای آمادگی جسمانی، تمرین ذهنآگاهی و تمرین ذهنی در بهبود تعادل (ایستا و پویا) زنان سالمند موثر است. با این حال همراهی تمرینهای شناختی (تمرین ذهنی و تمرین ذهنآگاهی) با تمرینهای حرکتی (تمرینهای آمادگی جسمانی) موجب ایجاد تاثیر ماندگار میشود. بنابراین توصیه میشود از تمرینهای آمادگی جسمانی به همراه تمرینهای شناختی در بهبود تعادل (ایستا و پویا) سالمندان استفاده شود.