چکیده:
هدف: توسعه گردشگری در نواحی روستایی، توجه به ساخت و مدیریت برند و پتانسیلهای این مقاصد، میتواند در جذب هرچه بیشتر گردشگر، ارائه خدمات تخصصی و مطلوبتر و افزایش اعتماد مشتری تاثیرگذار باشد. پژوهش حاضر سه هدف را دنبال میکند: 1) شناسایی پارامترهای مهم در ساخت و مدیریت یک برند گردشگری روستایی در مقاصد ژئوتوریسمی ایران، 2) شناسایی چالشها و مشکلات عدم موفقیت یک برند گردشگری روستایی و 3) پیشنهاد یک برند ژئوتوریسمی روستایی برای روستاهای مقصد بیابانگردی و ژئوتوریسمی در استان اصفهان.
روش: در این پژوهش محققان با استفاده از روش دلفی به شناسایی مولفه های کلیدی پرداخته اند. جامعه آماری این پژوهش را پانزده نفر از نخبگان و کارشناسان این حوزه تشکیل داده اند. جمع آوری نمونه به روش گلوله برفی و توسط سه پرسشنامه (یک فرم مصاحبه و دو پرسشنامه بسته) انجام گرفته است. داده های فرم مصاحبه به روش کیفی (روش کدگذاری) و داده های پرسشنامه های بسته با روش کمّی و با استفاده از نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند.
یافتهها: نتایج این پژوهش نشان میدهدکه نه پارامتر در ساخت و ده پارامتر در مدیریت یک برند گردشگری روستایی در مقصد ژئوتوریسمی نقش دارند. همچنین، بازاریابی نامناسب، عدم مدیریت صحیح، عدم حمایت جامعه محلی و بخش دولتی، عدم آموزش درست مردم محلی، عدم استفاده از نمادهای ویژه آن منطقه، عدم توجه به عوامل فرهنگی، متناسبنبودن برند با گونه گردشگری منطقه، عدم اجرای برند و برنامههای آن به صورت صحیح، عدم وجود خلاقیت در ساخت برند، عدم توجه به جامعه میزبان، عدم شناسایی درست منابع موجود، عدم شناسایی فرصتهای سرمایهگذاری، پیچیدگی برندسازی، نبود نگاه اقتصادی و فوایدی که یک برند گردشگری میتواند برای منطقه داشته باشد، ایجاد تجربهای متفاوت برای گردشگران، عدم استفاده از کارشناسان و متخصصان گردشگری، عدم استانداردسازی خدمات و زیرساختها، عدم رقابتپذیربودن، عدم بهکارگیری و سرمایهگذاری بخش خصوصی در توسعه گردشگری، نامحسوسبودن محصولات گردشگری و عدم تمرکز در بخشهای مختلف از جمله چالشهای پیش روی برند میباشد. در واقع، به طور کلی میتوان گفت ژئوتوریسم میتواند ابزاری برای برندسازی روستاهای مصر و گرمه باشد.