چکیده:
عکاسی، نه یک شیوهی تولید مکانیکی تصویر، بلکه یک رویه ارتباطی است. با تحقیقاتی که پیرامون کارکردهای عکس در ایران شده است، به ندرت با تحلیلی کیفی بر تاریخ این رسانه مواجهایم. بنابراین، ضرورت پژوهشی، بر اساس واکاوی ساختارهای کلان جامعهی ایران ایجاب میشود. نگارندگان میکوشند، فضای غالب عکاسی را در اکنون آن واکاوی کنند. بدین منظور از دریچهی «گفتمان» به آن نگاه میشود تا به این سوال پاسخ دهند که در دورهی حاضر، چه گفتمانی، چرا و چگونه صورتبندی شده است؟ و این گفتمان چه ارتباطی با گفتمانهای پیشینش دارد؟ به عبارتی با تقابل گفتمان اکنون و تاریخ آن روبروئیم. بدین منظور، نگارندگان مروری تاریخی بر عکاسی ایران میکنند تا درک بهتری از اکنونش حاصل کنند. چارچوب روششناختی این تحقیق را اندیشههای میشل فوکو و استوارت هال تشکیل میدهد. نگارندگان اثبات میکنند که بدنهی کنونی عکاسی ایران در گفتمانی فرهنگی احاطه شده و این گفتمان در رابطهای دیالکتیکی با گفتمانهای سیاسی و اجتماعی تاریخش قرار دارد. بررسی روابط قدرت، نقش سیاست، سوژه و ابژهسازی مواردی هستند که به آنها پرداخته خواهد شد.
خلاصه ماشینی:
نگارنـدگان شـرایط تاریخی صورت بندی گفتمان «فرهنگی » و علل غالب آمدن آن را بررسی کرده و می کوشـند، نسبت فرهنگ و مناسبات ساختاری (البته سیاست و تغییـر شـکل مشـی سیاسـی در ادوار تاریخی به عنوان عاملی بسیار مهم ) جامعه ای به مانند ایران را با رسانه ای همـه گیـر بـا نـام عکس که با انحاء مختلف با زندگی فرد فرد مردم گره خورده است ، جستجو کنند.
تحلیل سیاست و مسائل اجتمـاعی در فرهنـگ و گفتمـان فرهنگـی ، بررسـی رونـد تغییـر شـکل گفتمان ها و ادغام شدن آن ها در گفتمان فرهنگی ، تحلیل روابط دوسویه ی گفتمان اکنون بـا عوامل و ساختارهای کلان سیاسی و اجتماعی ایران ، بررسی تکرارهـا، چـرخش هـا، تغییـر شکل ها، در کنار تحلیل روابط و استراتژی های کوچک ، بـزرگ و متنـوع قـدرت ، مسـائلی هستند که در این نوشته به آن ها پرداخته خواهد شد.
بهبود اندک وضع اقتصادی ، شهرنشینی رو بـه رشـد، پـاگرفتن و رشـد طبقـه ی متوسط ، رشد جمعیت ، اجبار در جهت تهیه ی عکس و آسان تر شدن فرآیند عکاسی با آمدن دوربین های کوچک تر و از همه مهم تر، تغییر مفهوم سیاست و مشی سیاسی ، شکل دولت و حکومت که حتی می توان آن را عامل اساسی به بـار آمـدن شـرایط فـوق الـذکر دانسـت ، فاکتورهایی بودند که به عمومیت یافتن عکس و عکاسی کمک نمـوده و در نهایـت باعـث شکل گیری و صورت بندی گفتمان اجتماعی در تاریخ عکاسی ایران شدند.