چکیده:
از اسلام و هندو است؛ برخلاف نظر«سیک»ترکیبی از اسلام و هندو است؛برخلاف نظر موجود، پیروان این آیین، آیین خود را وحیانی می دانند. از آنجا که در بعضی از آموزه ها مانند نماز،روزه و عبادت و ... به دین اسلام و آیین هندو نزدیک هستند، این تاثیرات در ساختار و معماری معابد آئین سیک می نگرید، معمولا به سبک و فرمهای معماری « گوردوارا 2 » نیز رسوخ کرده است. زمانی که به یک اسلامی و هندو می رسید؛ گرچه آنرا به شیوه سیک ها درآورده اند. برای مثال مناره ها و گنبدهای گوردوارا می اندازد. به دلیل « قلعه سرخ دهلی » و « دروازه لاهور » ،« تاج محل » انسان را به یاد مناره ها و ماذنه های شباهت های معماری آیین سیک با دین اسلام و آیین هندو، این مقاله بر آن است تا گوردواراها را با معماری خاص خودشان، مراسمات، احکام و عباداتی که در آنها شکل می گیرد، برای تقریب به ذهن خواننده مورد بررسی قرار دهد که گوردوارا در بین پیروان آیین سیک چه دسته بندی دارد و چه مراسماتی را در آن انجام می گیرد.
خلاصه ماشینی:
"(اوون کول - سینگ سامبهی - چاپ اول 1369: ص 160) ارزش و اهمیت گوردوارا 1- معبد طلایی هرماندیر (معبد طلایی) یک معبد مرکزی برای سیکهاست که تشریفات مذهبی و جشنهایشان در آنجا برگزار میشوند؛ این معبد (معبد طلایی) از دیگر معابد متمایز است و نمونههای بارزی از ویژگیهای اصلی هنر سیک و معماری آنها را داراست.
(Singh Guninder Kaur,1993,p:104,108) احکام و عبادت در گوردوارا از آنجا که کتاب گوروگرنت صاحب، بهعنوان تنها گوروی جاودان و تجلی الهی به صورت گوربانی، در آیین سیک از نقش محوری و اساسی برخوردار است، سیکها احترام و تکریمی خاص و فراتر از احترام پیروان دیگر ادیان به کتاب مقدس شان، برای آن قائلند و احکام بسیار سختگیرانهای در مورد نگهداری از گوروگرنت صاحب دارند.
گوردوارا در واقع به معنی محل اجتماع مؤمنان در حضور گورو است؛ پیروان این آیین بر اساس همین اصل به معابد میروند و اعتقاد دارند که وقتی یک سیک وارد گوردوارا میشود به محضر گورو وارد میشود و چون گورو در این آیین حکم رهبر را دارد، در نتیجه گوردوارا هم جایگاه بسیار بالایی دارد؛ گوردوارا خانه و مأمن گورو است و سیکها معتقدند که هر جا جمعی از معتقدان گردهم آیند، گورو نیز در آنجا حضور دارد و هرجا یک گوروگرنتصاحب وجود داشته باشد آنجا یک گوردوارا است.
نکته مهمی که در تفکر سیکها و گوردوارا موجود است و سبب تمایز آنها با دیگر ادیان هند میشود، این است که در مراسم یا آیین لنگر، پیام برادری و برابری غذا خوردن در جمع، بدون تمایز طبقه، نژاد و یا حتی دین، خود نوعی عبادت محسوب میشود."