چکیده:
در شرایط جدید نظام بین الملل،مؤلفه های قدرت دچار دگرگونی شده است. لذا کشورها به منظور اثبات حقانیت صلاحیت حاکمیتی خود و تأیید تصمیمات و اقدامات حکومتی خویش به عرصه ای نو از قدرت وارد شده اند که به عنوان قدرت نرم تعریف می شود. با این توصیف، نظام جمهوری اسلامی ایران از یک تکیه گاه اصولی به نام مردم سالاری دینی در عرصه قدرت نرم بهره مند است. مردم سالاری دینی به مثابه بدیل و رقیبی برای لیبرال دموکراسی غرب مطرح بوده است. این پدیده ی نو ظهور می تواند در شرایطی که منطقه در دوره گذار و به دنبال آن واگذاری حق تعیین سرنوشت به دست خود مردم است، به عنوان الگویی کارآمد برای کشورها واقع شود. البته وقوع این اتفاق، اتهامات وارده از سوی غرب و غرب گرایان به نظام جمهوری اسلامی ایران را بی اثر می سازد. در این پژوهش تلاش می شود تا ضمن بررسی مؤلفههای تشکیل دهنده قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران، جایگاه مردم سالاری دینی به مثابه الگویی فرهنگی – سیاسی مورد کنکاش قرارگیرد. این مقاله، توصیفی- کتابخانه ای بوده و در پی پاسخ به این سوال محوری است که مردم سالاری دینی در میان مؤلفههای مختلف قدرت نرم جمهوری اسلامی ایران از چه جایگاهی برخوردار است؟ نتایج حاصله نشاندهنده نقش بازتولید و پویا سازی ساختار سیاسی کشور مبتنی بر مردم سالاری دینی در تقویت قدرت و مشروعیت سیاسی در داخل و خارج و نیز مصونیت و موفقیت نظام در مواجهه با سناریوهای احتمالی آینده در جنگ نرم تحمیلی از سوی غرب است.
In the new conditions of the international system, the components of power have changed. Therefore, in order to prove the legitimacy of their sovereignty and to approve their decisions and actions of the government, countries have entered a new arena of power, which is defined as soft power. With this description, the system of the Islamic Republic of Iran benefits from a fundamental support called religious democracy in the field of soft power. Religious democracy has emerged as an alternative and rival to Western liberal democracy. This emerging phenomenon can serve as an effective model for countries in a situation where the region is in a period of transition, followed by the transfer of the right to self-determination to the people themselves. Of course, the occurrence of this incident nullifies the accusations made by the West and Westernists against the system of the Islamic Republic of Iran. In this study, while examining the components of the soft power of the Islamic Republic of Iran, the position of religious democracy as a cultural-political model is explored. This article is descriptive-library and seeks to answer the central question that what is the position of religious democracy among the various components of the soft power of the Islamic Republic of Iran? The results show the role of reproduction and dynamism of the political structure of the country based on religious democracy in strengthening political power and legitimacy at home and abroad, as well as the immunity and success of the system in the face of possible future scenarios in the soft war imposed by the West.
خلاصه ماشینی:
جايگاه مردم سالاري ديني در مؤلفه هاي قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران 1 فاضل شادماني 2* ارسلان قرباني شيخ نشين محمدباقر خرمشاد٣ سوسن صفاوردي ٤ چکيده هدف : کشورها به منظور اثبات حقانيت و صلاحيت حاکميتي خود و نيز تأييد تصميمات و اقدامات حکومتي خويش به عرصه اي نو از قدرت وارد شده اند که به عنوان قدرت نرم تعريف ميشود.
با اين توصيف ، نظام جمهوري اسلامي ايران از يک تکيه گاه اصولي به نام مردم سالاري ديني در عرصه قدرت نرم به مثابه بديل و رقيبي براي ليبرال دموکراسي غرب بهره مند است .
براين اساس هدف از اين پژوهش ، تبيين نقش مؤلفه مردم سالاري ديني در تقويت قدرت نرم جمهوري اسلامي ايران در شرايط جديد نظام بين الملل است .
يافته ها: يافته هاي پژوهش ، حاکي از روند سيال در بازتعريف منابع کسب ، حفظ و تقويت قدرت کشورها در عرصه کنوني است که در اين ميان جمهوري اسلامي ايران با تکيه بر مردم سالاري ديني به مثابه يک الگوي نوين فرهنگي - سياسي ميتواند موقعيت خود را در عرصه بين الملل تثبيت سازد.
نتيجه گيري: نتايج حاصله نشان دهنده نقش بازتوليد و پوياسازي ساختار سياسي کشور مبتني بر مردم سالاري ديني در تقويت قدرت و مشروعيت سياسي در داخل و خارج و نيز مصونيت و موفقيت نظام در مواجهه با سناريوهاي احتمالي آينده در جنگ نرم تحميلي از سوي غرب است .