چکیده:
بر طبق شواهد تاریخی عملیات روانی علیه پیامبر اسلام (ص ) و ائمه معصومین (علیهم السلام ) به کار برده شــده است . حکام وقت که در برابر جاذبه معنوی و گرایش مردم به اهل بیت (ع ) ناتوان بودند، با بهره گیری از انواع حربه ها می کوشــیدند، مردم را از خاندان اهل بیت (ع ) دور نماینــد. امروز می توان آن حربه ها را در چارچوب دانش عملیات روانی صورت بندی کرد. مقاله حاضر می کوشــد تکینک های عملیات روانی به کار گرفته شــده توسط دشمنان علیه امام صادق (ع ) را بررســی و مطالعه نماید. تحقیــق پیش رو با بهره گیری از روش توصیفی ـ تحلیلــی با رویکرد روایی و مطالعه تاریخی نتیجه می گیرد که : کاربردی ترین روش مخالفان امــام صادق (ع ) در عملیات روانی "فریب " بوده اســت . آنها همچنین از روش هایی همچون تشجیع و تشویق با بهره گیری از پاداش های کلان ، ارعاب به واسطه کشتن علویان و پیروان امام (ع )، شایعه پراکنی، به خطر انداختن جان امام (ع )، تفرقه افکنی ، دروغ پردازی و نسبت دادن قیام عباسیان به اهل بیت (ع ) جهت جذب پیروان بیشتر، همچنین الگوسازی ، تحریم اقتصادی ، به کارگیری فقهای درباری و جعل حدیث استفاده نمودند.
خلاصه ماشینی:
"آنها همچنین از روش هایی همچون تشجیع و تشویق با بهره گیری از پاداش های کلان ، ارعاب به واسطه کشتن علویان و پیروان امام (ع )، شایعه پراکنی، به خطر انداختن جان امام (ع )، تفرقه افکنی ، دروغ پردازی و نسبت دادن قیام عباسیان به اهل بیت (ع ) جهت جذب پیروان بیشتر، همچنین الگوسازی ، تحریم اقتصادی ، به کارگیری فقهای درباری و جعل حدیث استفاده نمودند.
نکته مهم در برخورد مخالفان با امام صادق (ع ) این است که : آنها جهت مقابله با حضرت از هیچ اقدامی ابایی نداشتند و ســخت ترین و بدترین روش ها را به منظور پراکنده ســاختن مردم از اطراف ایشان به کار می بردند.
در این زمان ابوالعباس و منصور نیز به کوفه گریخته و در منزل ولید بن سعد پناه گرفته بودند(رک : مسعودی ، ١٣٦٠، ج ٢، ص ٢٥٧؛ یعقوبی ، ١٣٦٢ش ، ج ٢، ص ٣٢٣) و به صورت مخفیانه قیام های عراق و خراســان را توسط ابوسلمه و ابومسلم رهبــری می کردند، در این زمان بنی امیه به دنبال رهبران شــورش این مناطق بودند؛ از این رو، بنی عباس در معرض خطر قرار داشــتند، از طرفــی بنی امیه به علویان بدگمان بودند، از این رو، ابوســلمه ســعی نمود با این نامه توجه آنها را به علویان جلب کند و بنی عبــاس را نجات دهد تا تــلاش نزدیک به پیروزی آنها بی نتیجه نماند و خودش نیز از پیروزی آنها بهره ببــرد (رک : فروغی ابری ، ١٣٨٧، ص ٤)."