چکیده:
فعالیت ورزشی از طریق تحریک ترشح عوامل رشد عصبی بر عملکرد حرکتی و شناختی اثرگذار میباشد. دراینراستا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته فعالیت ورزشی بر سطوح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز و تبحر حرکتی کودکان کمتوانذهنی بود. بدینمنظور، 40 دانشآموز پسر (12ـ6 سال) کمتوانذهنی آموزشپذیر بهصورت هدفمند انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه شاهد (20 نفر) و تجربی (20 نفر) قرار گرفتند. برنامۀ فعالیت ورزشی شامل انجام حرکات ریتمیک مختلف و بازی بهمدت 12 هفته و بهصورت چهار جلسۀ 45 دقیقهای در هفته بود. 48 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت پس از آخرین جلسۀ تمرینی از تمامی آزمودنیها درحالت ناشتا خونگیری بهعمل آمد. همچنین، سطوح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز با استفاده از روش الایزا و تبحر حرکتی از طریق مقیاس لینکلن ـ اوزرتسکی سنجیده شد. بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها نیز آزمون تحلیل کوواریانس مورداستفاده قرار گرفت (P≤0.05). نتایج نشان میدهد که سطوح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز پس از اجرای یک دوره فعالیت ورزشی منظم افزایش معناداری یافته است و نمرۀ کلی آزمون تبحر حرکتی نیز در گروه تمرینات ورزشی بهصورت معناداری بهبود پیدا کرده است (P≤0.05). ازسویدیگر، بهرۀ هوشی در هیچیک از گروهها تغییر معناداری را نشان نمیدهد؛ درنتیجه، فعالیت ورزشی منظم ممکن است بهواسطۀ افزایش سطح عامل رشد عصبی مشتق از مغز موجب بهبود تبحر حرکتی کودکان کمتوانذهنی شود.
خلاصه ماشینی:
"برون<FootNote No="121" Text=" Brown"/> (1967) نیز با بررسی تأثیر شش هفته تمرینات ایزومتریک یا یوگا روی کودکان کمتوانذهنی (با میانگین بهرۀ هوشی= 35) نشان داد که شرکت در تمرینات ورزشی موجب بهبود نتایج آزمون هوش و مقیاس اجتماعی اندازهگیریشده بهترتیب توسط آزمونهای استنفورد ـ بینت<FootNote No="122" Text=" Stanford and Binet"/> و مقیاس رشد اجتماعی وینلند<FootNote No="123" Text=" Vineland"/> شده است (12)؛ درنتیجه، وی گزارش کرد که با توجه به نیاز تکالیف ورزشی به توجه، استفاده از حافظه و فرایندهای علتیابی و کنترل مهارتهای حرکتی، این بهبودها با تجربۀ تکالیف ذهنی بهوسیله کودکان هنگام فعالیت ورزشی مرتبط بوده است.
برون<FootNote No="144" Text=" Brown"/> (1967) نیز با بررسی تأثیر شش هفته تمرینات ایزومتریک یا یوگا بر روی کودکان کمتوان ذهنی (با میانگین بهرۀ هوشی= 35) نشان داد که شرکت در تمرینات ورزشی موجب بهبود نتایج آزمون هوش و مقیاس اجتماعی اندازهگیریشده (بهترتیب) توسط آزمونهای استنفورد ـ بینت و مقیاس رشد اجتماعی وینلند شده (12) و درنتیجه، با توجه به نیاز تکالیف ورزشی به توجه و استفاده از حافظه، فرایندهای علتیابی و کنترل مهارتهای حرکتی، این بهبودها با تجربۀ تکالیف ذهنی بهوسیلۀ کودکان هنگام فعالیت ورزشی مرتبط بوده است.
استناد به مقاله <H1>The Effect of Regular Physical Activity on Changes of Brain-Derived Neurotrophic Factor, Intelligence Quotient and Motor Development of Mental Retardation Children’s</H1> <H1>A.
The aim of this study was investigating the effects of three months of regular physical activity on the serum Brain-derived Neurotrophic factor, intelligent quotation and motor development of mental retardation children’s."