چکیده:
اختلال اضطراب فراگیر با توجه به سیر مزمن، شیوع زیاد و همبودی بالای با سایر اختلالهای روانشناختی، بهعنوان یکی از مهمترین اختلالهای ناتوانکننده بزرگسالان مطرح شده است و پرداختن به روشهای درمانی مؤثر و اقتصادیتر برای این اختلال سودمند و ضروری است. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان عدم تحمل بلاتکلیفی، بوسپیرون و درمان ترکیبی عدم تحمل بلاتکلیفی با بوسپیرون در بهبود علائم بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. در یک کارآزمایی بالینی با پیشآزمون و پسآزمون، از بین مراجعهکنندگان به مراکز و کلینیکهای روانشناختی و روانپزشکی شهر تهران، 24 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شدند و بهطور تصادفی در سه گروه درمان عدم تحمل بلاتکلیفی، بوسپیرون (60-5 میلیگرم در روز) و ترکیبی جایگزین شدند. دادهها در مرحله قبل و بعد از مداخله از طریق مقیاس اختلال اضطراب فراگیر (GADS-7)، مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS)، پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا (PSWQ)، پرسشنامه افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) و مقیاس سازگاری اجتماعی و شغلی (WSAS) گردآوری شدند. تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آماری کروسکالوالیس، U منویتنی و تحلیل کوواریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد کههر دو درمان عدم تحمل بلاتکلیفی و ترکیبی در مقایسه با بوسپیرون منجر به کاهش علائم اختلال اضطراب فراگیر، عدم تحمل بلاتکلیفی، نگرانی، افسردگی و افزایش سازگاری اجتماعی- شغلی شدند (01/0> p). نتایج آزمون U منویتنی و تحلیل کوواریانس یکطرفه نیز نشان دادند که بین اثربخشی درمان عدم تحمل بلاتکلیفی و ترکیبی تفاوت معناداری وجود نداشت. نتایج این پژوهش در کل نشان داد که درمان عدم تحمل بلاتکلیفی و ترکیبی در بهبود علائم اختلال اضطراب فراگیر مؤثرتر از بوسپیرون (60-5 میلیگرم در روز) هستند. با این وجود، به نظر میرسد افزودن دارو (بوسپیرون) به درمان عدم تحمل بلاتکلیفی منجر به بهبودی بیشتر بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر نمیشود.
خلاصه ماشینی:
در یک کارآزمایی بالینی با پیش آزمون و پس آزمون ، از بین مراجعه کنندگان به مراکز و کلینیک های روانشناختی و روانپزشکی شهر تهران ، ٢٤ بیمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه درمان عدم تحمل بلاتکلیفی، بوسپیرون (٦٠- ٥ میلیگرم در روز) و ترکیبی جایگزین شدند.
نتایج این پژوهش در کل نشان داد که درمان عدم تحمل بلاتکلیفی و ترکیبی در بهبود علائم اختلال اضطراب فراگیر مؤثرتر از بوسپیرون (٦٠-٥ میلیگرم در روز) هستند.
Hall, Kellett, Berrios, Bains, Scott 3.
Dugas, Gagnon, Ladouceur & Freeston / / درمان و پیگیری دو ساله نشان داد که «درمان عدم تحمل بلاتکلیفی» برتری قابل توجهی نسبت به آرام سازی کاربردی دارد.
نتایج این آزمون های آماری نشان میدهند که بین سه گروه درمانی از لحاظ کاهش نگرانی، شدت علائم GAD، شدت افسردگی، شدت عدم تحمل بلاتکلیفی و افزایش سازگاری اجتماعی- شغلی تفاوت معناداری وجود دارد.
نتایج آزمون تعقیبی، من - ویتنی و اندازه اثر برای مقایسه تفاضل میانگین بین گروه های درمانی از لحاظ متغیرهای بالینی پژوهش در پایان درمان درمان عدم تحمل بلاتکلیفی- بوسپیرون درمان عدم تحمل بلاتکلیفی- ترکیبی بوسپیرون - ترکیبی ES U<رجوع شود به تصویر صفحه> بحث و نتیجه گیری نتایج این پژوهش در گام اول نشان میدهد که درمان مبتنی بر عدم تحمل بلاتکلیفی در کاهش علائم GAD و افزایش عملکرد اجتماعی- شغلی این اختلال مؤثر است .
Group cognitive behavioral therapy for generalized anxiety disorder: treatment outcome and long-term follow- up.