چکیده:
سوال اصلی این مقاله آن است که انسان منتظر از دیدگاه امام خمینی و انجمن حجتیه چه تفاوتی با هم دارند. از این رو با استفاده از اسناد و مدارکی که در این حوزه وجود دارد و با روش تحلیل اسنادی تلاش میشود به این سوال پاسخ داده شود. سابقه انسان منتظر به قبل از تولد امام زمان(عج) برمیگردد. این وعده که حکومت عدل توسط امام آخر زمان برپا میشود را پیامبران از همان ابتدا، به امت خود وعده میدادند. اما آنچه منظور از انسان منتظر در این مقاله است، به طور عام از دوران غیبت کبری به بعد و به طور خاص دوره معاصر را در نظر دارد. از این رو در این مقاله به بررسی دو دیدگاه انجمن حجتیه و امام خمینی در مورد انسان منتظر پرداخته شده است. یافتههای این مقاله آن است که انسان منتظر از دیدگاه انجمن حجتیه انسانی است که نه تنها تشکیل حکومت در دوران غیبت را محکوم میکند بلکه انسان منتظر باید برای پیشبرد اهداف خود در سایه تقیه و صبر با حکومت جور نیز موافقت زبانی کند. گریه زیاد از دوری حضرت و همچنین صدقه دادن برای سلامتی حضرت از دیگر ویژگیهای انسان منتظر از نگاه انجمن حجتیه است. حال آنکه امام مهمترین و بدیهیترین تکلیف انسان منتظر را تشکیل حکومت عدل و همچنین قیام در برابر حکام جور میداند
The main question of this article is “what are the differences between Imam Khomeini and Hojatieh Association’s point of view about Waiting Man?”. Hence، using documents available in this field، and by documentary research method، we will try to respond to this question.The history of “waiting Man” returns to before of the birth of Imam Mahdi (a.s.). From the beginning، Prophets had promised that justice government will be established by the Last Imam (a.s.). But what is the purpose of “waiting man” in this article، includes The Great Absence in general، and contemporary in specific. So، Imam Khomeini and Hojatieh Association’s point of view about Waiting Man are examined in this article. Findings of this article are: Waiting Man not only condemned the stabilization of government in the Absence Era، but also he should agree with the ruthless government in shadow of Taqiyeh and patience. Crying a lot from his absence and giving alms for his health، are other features of the waiting man. Whereas Imam Khomeini’s view was that the most obvious and important task of the Waiting Man is estabilization of justice government and rebellion against tyranny.
خلاصه ماشینی:
یافته های این مقاله آن است که انسان منتظر از دیدگاه انجمن حجتیه انسانی است که نه تنها تشکیل حکومت در دوران غیبت را محکوم می کند بلکه انســان منتظر باید برای پیشبرد اهداف خــود در ســایه تقیه و صبر با حکومــت جور نیز موافقت زبانی کنــد.
صدقی (١٣٨٨) در مقاله ای با عنوان «جریان شناسی انجمن حجتیه » که با روش اسنادی صورت گرفته است ، در نظر دارد فعالیت های انجمن حجتیه را پیش و پس از انقلاب اسلامی مورد بررسی قرار دهد و واکنش امام خمینی را در برابر این جریان بازگو کند.
٣. شمس آبادی در مقاله خود (١٣٨٩) که به روش اسنادی صورت گرفته است ، سعی کرده اســت تا با بررسی بسترها و زمینه های تشکیل انجمن حجتیه و مبانی فکری آن ، رویکرد این انجمن نسبت به مبارزه ، انقلاب و امام را روشن کند.
٧. شــجاعی مهر (١٣٨٧) در مقاله خود که به روش اســنادی صورت گرفته است به دنبال نگاه امام به مقوله مهدویت اســت از نظر نویســنده ، رویکرد کلامی سیاســی امام خمینی به آموزه مهدویت را در مؤلفه هایی چون امامت در نگرش سیاسی ایشان ، مفهوم انتظار فرج ، نفی قرائت های سلبی از انتظار منجی ، تبدیل گفتمان سلبی انتظار بر پایه استراتژی انتظار، تحقق تمدن بزرگ اسلامی تنها راه رسیدن به دولت کریمه مهدویت را تبیین و بررسی کرده است که چگونه امام با باز سازی مفهوم انتظار فرج و قرائت صحیح از امامت و مهدویت توانست راهی بــرای برون رفت جامعه از وضع موجود به وضع مطلوب ایجاد نماید.