چکیده:
توصیف و بیان ویژگی های پرهیزگاران و شیعیان واقعی در روایت نوف بکالی و در خطبه متقیان در نهج البلاغه با ذکر سه صفت و ویژگی کلی آغاز می شود که عبارتند از: عرفان به خداوند، عامل بودن به امر الهی؛ و اهل فضایل بودن، و سپس حضرت به تفصیل این صفات و مصادیق کلی آنها را بیان، و همچنین نمادها، جلوه ها و نشانه های رفتاری صفات و ملکات اخلاقی شیعیان واقعی را نیز توصیف می کنند. حضرت برای تبیین نخستین و دومین ویژگی های رفتاری آنان می فرمایند: «ومن علامه احدهم انک تری له قوه فی دین وحزما فی لین»؛ از نشانه های شیعیان واقعی و پرهیزگار این است که او را توانمند و نیرومند در دین و دوراندیش و درعین حال نرم خو و سازگار می بینی.
خلاصه ماشینی:
ازاینرو وقتی با برخی از آنها در تلویزیون مصاحبه میشود، میبینیم کاملا حجاب را رعایت کردهاند و موی سرشان را میپوشانند، درحالیکه رعایت حجاب برای زنان مسلمان در کشورهای اروپایی معضل میباشد و مزاحمتها و دشواریهای فراوانی را برای آنها در پی دارد و آنان با وجود همة سختیها و مزاحمتها حجاب خود را در آن کشورهای لائیک، که در آنها با ظواهر دینی، ازجمله حجاب مبارزه میشود، حفظ میکنند؛ زیرا باور دارند رعایت حجاب یکی از احکام ضروری و واجب اسلام است و مسلمان باید به احکام دینش پایبند باشد، اما متأسفانه مشاهده میکنیم که در شهرهای جمهوری اسلامی و حتی در مذهبیترین شهرها، مانند قم و مشهد بسیاری از زنان حجاب را بهطور کامل رعایت نمیکنند.
طبیعی است کارفرما به کمکاری کارگرانش حساسیت نشان دهد؛ زیرا از کمکاری آنان متضرر میشود؛ اما آیا کارفرما میتواند با کارگری که به وظیفهاش عمل نمیکند و اینگونه به او ضرر میرساند قاطعانه و تند رفتار کند و حتی سخنانی به او بگوید که شاید خلاف شرع باشد تا او را به معروف امر، و از منکر نهی کند؟ یا با توجه به اینکه اسلام بر گذشت و اغماض و سختگیرینکردن تأکید میکند، بر کارگرش سخت نگیرد و درنتیجه زیان ببیند؟ هرگاه در ظاهر بین دو ارزش، مانند امربهمعروف و نهیازمنکر، و گذشت و اغماض و سختگیرینکردن تضاد رخ میدهد، باید چه کرد و چگونه میتوان بین آن دو ارزش جمع کرد؟ یا پدر در مقام تربیت چگونه باید با فرزند خطاکارش رفتار کند؟ پرخاشگری و بازیگوشی کودکان طبیعی است و سبب رشد آنان میگردد؛ اما وقتی بازیهای کودک، مزاحم کار پدر میشود، او برای خلاصی از آن باید بر کودک سخت بگیرد و با سختگیری و اعمال مقررات، اجازه ندهد کودک در خانه بازی کند؟ یا او را آزاد بگذارد و مانع بازیگوشیاش نگردد؟ این دو شیوة تربیتی، یعنی سختگیری و اعمال مقررات که در گذشته رایج بود، یا شیوة تربیتی امروزی که تسامح در تربیت فرزندان و آزادگذاشتن آنهاست، از دیدگاه اسلام، اشتباه و خطاست و یکی افراط در تربیت بهشمار میآید و دیگری تفریط.