چکیده:
زمینه و هدف: بروز رفتارهای پرخاشگرانه در بین کودکان رو به افزایش است و تعیین عوامل مرتبط با پرخاشگری کودکان ضروری به نظر میرسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین پرخاشگری و امیدواری در کودکان دبستانی طراحی و اجرا گردید.
روش: طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. به این منظور از بین دو مدرسه ابتدایی شهر شادمهر که در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند یک مدرسه به روش نمونهگیری سرشماری انتخاب گردید. برای جمعآوری دادهها از مقیاس امیدواری کودکان اسنایدر و همکاران (1996) و پرسشنامه پرخاشگری کودکان دبستانی شهیم (1385) استفاده گردید. دادههای جمعآوریشده با استفاده از روش آماری همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: بر اساس نتایج پژوهش حاضر بین امیدواری در کودکان و پرخاشگری جسمانی همبستگی معکوس و معناداری به دست آمد (05/0, p<316/0-r=). همچنین بین امیدواری و پرخاشگری کلی در میان کودکان دبستانی همبستگی معکوس و معناداری به دست آمد (01/0, p<399/0-r=).
نتیجهگیری: با افزایش امیدواری در کودکان، رفتارهای پرخاشگرانه آشکار کاهش پیدا میکند و در نتیجه در مهار رفتارهای منفی کودکان موثر است.
Background and Purpose: The incidence of aggressive behaviors among children is increasing، and identifying the factors associated with child aggression seems to be necessary. The present study was designed to investigate the relationship between aggression and hope in primary school children.
Method: The research design was descriptive and correlational. For this purpose، one school was selected by sampling method from two primary schools in Shadmehr، which was studying in the academic year of 2015-2016. The children hope scale (Snyder، 1996) and overt and relational aggression questionnaire (Shahim، 2006) to collect of data. The data were analyzed using correlation statistical and multiple regression method.
Results: Based on the results of this study، there was a significant correlation between hopefulness and physical aggression (r = -0.36، p <0.05). Also، there was a significant correlation between hope and general aggression among primary school children (r = -0.399، p <0.01).
Conclusion: With increasing hope in children، overt aggressive behaviors are reduced and thus، it is effective in controlling negative children's behaviors.
خلاصه ماشینی:
"Overt and rrelational aggression qquestionnaire جدول 1: میانگین، انحراف معیار و بررسی نرمال بودن نمره امیدواری و پرخاشگری با استفاده از آزمون کلوموگروف اسمیرنف رجوع شود به تصویر صفحه نتایج جدول 1 نشان میدهد که میانگین نمره امید در بین افراد شرکتکننده در پژوهش حاضر 79/3±52/25 است که با توجه به تراز نمرات مقیاس امید که بین 6 تا 36 است امید نسبتا بالایی داشتهاند.
از طرفی یافتههای اسنایدر (به نقل از 34) نشان میدهد امیدواری ویژگی فعالی است که دربرگیرنده داشتن هدف، قدرت برنامهریزی و اراده برای دستیابی به هدف، توجه به موانع، رسیدن به هدف و توانایی رفع آنها است؛ بنابراین کودکان پرخاشگر جایی که دچار کامنایافتگی میشوند راهحلی جز پرخاشگری پیدا نمیکنند اما کودکان امیدوار راهحلهایی مفید برای حل مشکلات خود پیدا میکنند و منطقی به نظر میرسد که بین پرخاشگری و امید رابطه معکوس و معناداری وجود داشته باشد.
اگرچه پژوهش حاضر با محدودیتهایی از جمله کوچک بودن حجم نمونه مواجه بود که این میتواند در شدت رابطه بین امیدواری و پرخاشگری تأثیرگذار باشد اما در مجموع میتوان بر اساس یافتههای بهدستآمده ادعا کرد که با افزایش امیدواری در کودکان، میزان پرخاشگری کلی آنها و پرخاشگری جسمانی کاهش مییابد؛ بنابراین پیشنهاد میشود که در کارهای بالینی از روش امیددرمانی برای بهبود کودکان پرخاشگر استفاده گردد.
Student of Counseling, Faculty of Education Sciences and Psychology, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran Received: June 11, 2017 Accepted: September 9, 2017 Abstract Background and Purpose: The incidence of aggressive behaviors among children is increasing, and identifying the factors associated with child aggression seems to be necessary."