چکیده:
طی دهه گذشته، افزایش روند خانگی شدن فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی (ICTS)
به عنوان مساله اجتماعی نوظهور در خانواده های ایرانی، تجربه و درک
جدیدی از زندگی روزمره خانوادگی را در تکالیف و حقوق، تصورات و
انتظارات از نقش، نظارت و روابط والد فرزندی به وجود آورده است. یکی
از مهم ترین دستاوردهای این مساله، افزایش قدرت کنشگری و توانایی های
بالقوه و نهفته فرزندان نوجوان در پی مصرف و استفاده از آن فناوری ها
به منزله یک منبع تقویت کننده بوده است. نویسندگان تحلیل واقعیت مذکور را
با انجام پژوهشی میدانی در شهر تهران (مناطق 3، 6 و 11) بررسی کردند.
بدین منظور، رویکرد تحلیلی و نظری چند وجهی درباره ارتباط فناوری با
مقوله های قدرت، مصرف، فردگرایی، جامعه پذیری و زبان و همچنین، الهام از
پارادایم ساخت یابی آنتونی گیدنز اتخاذ شده است. به علاوه، با توجه به
استراتژی نمونه گیری نظری و هدفمند، با 120 نفر از نوجوانان 17-13 ساله
مصاحبه های نیمه ساختاریافته انجام گرفت. برای رسیدن به بازسازی واقعیت،
مصاحبه ها در فرآیندی شامل نظم دهی چند مرحله ای، کدگذاری، الگویابی و
سنخ شناسی تحلیل شدند. نتایج نشان می دهند به رغم برخی آسیب پذیری ها،
16 نوع قدرت برای فرزندان شناسایی پذیر است که می توان آنها را در دو
سنخ قدرت های اکتسابی و قدرت های منتقل شونده طبقه بندی کرد. این
قدرت ها عمدتا ماهیتی وابسته، مشروط، موقت، بالقوه، غیر مشروع، لحظه ای،
نمایشی و کوتاه برد دارند که باید در شبکه قدرت وابستگی و نیاز به والدین
نگریسته شوند.
purposive sampling strategy. In order to achieve the reality reconstruction, the interviews were analyzed in a process consisting of multi-step ordering, coding, pattern revealing, and typology. Despite some vulnerabilities, the results show that 16 types of power for children are discoverable which one can classify into two major categories of acquisitive and transmitted power. Primarily, these types of power are of the dependent, conditional, temporary, potential, illegitimate, instant, exhibitive, and short-rang essence, and they should be considered in the power-dependency network and the need for parents.