چکیده:
اهداف: امروزه صنعت گردشگری از ارکان توسعه پایدار در هر جامعهای محسوب میشود. در این صنعت، وجود زیر¬ساخت¬های مناسب، مدیریت عاقلانه و مدبّرانه در جنبه¬های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، آمایش جاذبه¬ها و ایجاد تسهیلات، امکاناتی است که دسترسی را بیش¬ازپیش آسان می¬سازد. هدف تحقیق حاضر، سطح¬بندی دهستان¬های شهرستان کرمان از نظر زیر¬ساخت¬های موجود گردشگری است.
روش: روش¬شناسی تحقیق، توصیفی ـ تحلیلی برمبنای شیوه اسنادی می¬باشد که در این مسیر، از تکنیک راف¬ست جهت رتبه¬بندی زیرساخت¬های گردشگری روستایی شهرستان کرمان استفاده شده است.
یافته¬ها/ نتایج: یافته¬های تحقیق نشان می¬دهد که در بین دهستان¬های شهرستان کرمان براساس زیرساخت¬های گردشگری روستایی، دهستان¬های باغین و محی¬آباد، بالاترین سطح برخورداری و دهستان-های گروه، ده¬میرزا، هوتک، پایین¬ترین سطح زیرساخت گردشگری را به خود اختصاص داده¬اند. دهستان¬های کاظم¬آباد، سیرچ و لنگر در حالت بینابین، سطح و ناحیه مرزی را به خود اختصاص داده¬اند.
نتیجه¬گیری: در بین دهستان¬های شهرستان کرمان از نظر برخورداری زیر¬ساخت¬ها، توازن برقرار نیست و یک شکاف ملموس از نظر دسترسی به زیرساخت¬های گردشگری روستایی وجود دارد. بنابراین می¬توان دهستان¬های شهرستان کرمان را از نظر زیرساخت-های موجود گردشگری روستایی به سه سطح توسعه-یافته، نیمهبرخوردار و محروم سطح¬بندی کرد. دهستان¬های گروه و ده¬میرزا(بخش راین)، هوتک(بخش چترود)، تقریب بالا را به خود اختصاص داده¬اند. دهستان¬های باغین(بخش مرکزی) و محی-آباد(بخش ماهان)، تقریب پایین مجموعه زیرساخت¬های موجود گردشگری را به خود اختصاص داد¬ه¬اند. دهستان¬های کاظم¬آباد(بخش چترود)، سیرچ(بخش شهداد) و لنگر(بخش ماهان) با کسب سطح پایین زیرساختهای گردشگری، ناحیه مرزی را به خود اختصاص داده¬اند.