چکیده:
یکی از عوامل اجتماعی تعیینکننده سلامت اجتماعی، سرمایه اجتماعی است که کنش جمعی و روابط میان افراد جامعه را ترویج و تشویق میکند. پژوهش حاضر به بررسی ارتباط سرمایه اجتماعی و سلامت اجتماعی میپردازد. این تحقیق یک مطالعه مقطعی به شیوه پیمایشی است و جامعه آماری آن شامل کلیۀزنان 60-18 ساله شهر یزد است. با استفاده از فرمول کوکران 288 نفر به روش نمونهگیری خوشهای متناسب (PPS) انتخاب شدند و توسط پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی کییز (1998) و پرسشنامه محققساخته سرمایه اجتماعی مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل توصیفی (میانگین، انحرافمعیار، حداقل نمره، حداکثر نمره) و تحلیل استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام) استفاده شد و نتایج تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام نشان داد که ارتباط معنادار و مستقیمی بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با سلامت اجتماعی وجود دارد.
The current study examines the relationship between social capital and social health. The present study is a cross-sectional survey and the statistical population included all women aged between 18 and 60 from the City of Yazd. Using Cochran’s formula, 228 individuals were selected through probability-proportional-to-size cluster sampling method (PPS). Keyes’s social health questionnaire (1998) and the author-designed questionnaire of social capital were employed to study the sample. The descriptive analysis (mean, standard deviation, minimum score, maximum score) and inferential analysis (Pearson correlation coefficient and stepwise regression) were used to analyze data. The results of Pearson correlation and stepwise regression indicated that social capital and its dimensions had a significant and direct relationship with social health.
خلاصه ماشینی:
علاوهبراین، سرمایۀ اجتماعی پدیدهای است که حاصل تأثیر نهادهای اجتماعی، روابط انسانی، و هنجارها بر روی کیفیت تعاملات اجتماعی است و سوابق بانک جهانی نشان میدهد که این پدیده تأثیر قابلتوجهی در اقتصاد و توسعۀ کشورهای مختلف دارد (World Bank 1998) و در ﭼﻨﺪ دهۀ اﺧﯿﺮ در ﺗﻤﺎمی ﻣﺴﺎﺋﻞ و ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ رﯾﺸﻪ دواﻧﺪه اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺎ ﻫﺮ ﻣﻮﺿﻮع اﺟﺘﻤﺎﻋﯽای ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﯿﻮﻧﺪی ﻣﻌﻨﺎدار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و اﺧﯿﺮا ﺑﻪمنزلۀ ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ تأثیرﮔﺬار اﺳﺖ (تاجبخش 1384: 10).
علاوهبراین، در بسیاری از تحقیقات صورتگرفته فقط به بررسی رابطۀ سرمایۀ اجتماعی با سلامت بهطور کلی یا سلامت جسمی و روانی اکتفا شده است و سلامت اجتماعی، که یکی از ابعاد مهم سلامت است، مورد کمتوجهی قرار گرفته است.
اما در این تحقیق هدف آن است که پژوهش بهصورت جامعتری انجام شود و بهطور ویژه رابطۀ سرمایۀ اجتماعی و سلامت اجتماعی را درمورد زنان بررسی کند.
نخست، برکمن و همکاران مجموعۀ بزرگی از آثار و پژوهشها نشان دادهاند که روابط اجتماعی صمیمانه و ارتباطات اجتماعی هدفمند، آثار سودمندی بر سلامتی دارند (Berkman 2000: 853-854)؛ دوم، ریدپات معتقد است که ﺳﺮﻣﺎﻳﺔ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ از راه حفظکردن انسجام اجتماعی در مواجهه با تغییرات اجتماعی، اقتصادی، و فنشناختی از سلامتی محافظت میکند (Ridputh 2003)؛ سوم، واکفیلد و پولاند اظهار داشتند که ﺳﺮﻣﺎﻳﺔ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ خودیاری اجتماعی را در جامعه تقویت میکند و به اجتماعات امکان میدهد تا برای حل مسائل جمعی، نظیر سلامت، بهآسانی با یکدیگر کار کنند (Wakefield and Poland 2005: 2822).