چکیده:
قرآن کریم صراحتا با اشاره به اصالت آب و مایه حیات بودن آن در قالب امثال و اشکال مختلف از یک طرف و معرفی نمودن اسراف به عنوان عملی شیطانی و حرام به طور عام از طرف دیگر، به شیوه ای غیر مستقیم، اشاره به لزوم دقت در مصرف بهینه این سرمایه عظیم داشته است. با بررسی دیدگاه زیست محیطی قرآن کریم، می توان دریافت که بهره برداری بهینه از منابع آبی، گسترش منابع آبی تجدید پذیر، ایجاد انگیزه های درونی جهت گسترش عوامل زیست محیطی و رعایت بهداشت در رابطه آب، ضمن نهی از سوء مصرف آن، مورد تاکید بوده است. آیات و روایات فراوانی وجود دارد که نشان می دهد خداوند، طبیعت و محیط زیست را برای انسان آفریده و او حق تصرف در آن را دارد؛ اما از سوی دیگر حق بهره مندی همگانی از محیط زیست را به رسمیت می شناسد؛ از این رو، بهره برداری از آن باید اصولی و عادلانه باشد تا ضمن برخوردار شدن از مواهب طبیعی، در حفظ سلامت و پایداری آن احساس مسئولیت شود و از هرگونه سوء مصرف از آن که منجر به آلوده سازی و از بین رفتن آب نیز، خود داری گردد. حمایت قرآن از عناصر اساسی در محیط زیست و حفاظت آنها به خاطر خیر انسان و تامین نیازهای انسان است؛ مصرف منابع آبی باید به گونه ای باشد که انسان را در جهت دستیابی به حیات طیبه و توسعه متعادل که ضامن ارتقای وضع جسمی و روحی بشر است، یاری کند به نحوی که تعادل در مصرف منابع آبی با رعایت حقوق نسل های حال و آینده، مصرف بهینه آب از منظر قرآن محسوب می شود.
خلاصه ماشینی:
"ک. : محمد جواد باهنر، انسان و خودسازی، به نقل از: صادق اصغری لفمجانی؛ مبانی حفاظت از محیط زیست در اسلام، دفتر نشر فرهنگ اسلامی و سازمان حفاظت محیط زیست، تهران، 1378، ص 233) ؛ اگر مردم پاک و پرهیزگار شوند رحمت الهی بیشتر نازل میشود و گاهی بر اثر گناهان فراوان بارش کم میشود («و لو أن أهل القری آمنوا و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الأرض : اگر مردم ساکن در آبادیها ایمان آورند و تقوا پیشه کنند برکات آسمان و زمین را بر آنان میگشاییم» (اعراف/96)) بر اساس آیه دیگری از قرآن، خداوند آب را پاداش و مزد استقامت و پایداری بر صراط حق که بدون شک دشوارتر از آغاز نمودن آن می باشد، قرار داده است («والو استقموا علی الطریقه لاسقیناهم ماء غدقا : و اینکه اگر آنها [جن و انس] در راه (ایمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سیرابشان می کنیم» (جن/16)) غافل شدن از ناظر و قادر بودن پروردگار و این که آب نیز مانند سایر موجودات دارای شعور بوده و تسبح گوی خداوند است، موجب بی توجهی به منابع آبی می گردد و باید نگرش انسان به آب بر این اساس باشد (کتاب همایش اسلام و محیط زیست، ص127)."