چکیده:
د ر این پژوهش تاثیر گسترش رسانه های جد ید بر رفتار رای دهی ایرانیان بررسی می شود . رفتار رای دهی به د و بخش میزان رای دهی و گرایش رای دهی تقسیم می شود و تلاش بر آن است که تاثیر کاربرد فزایند ة رسانه های نوین د ر جامعه ایران بر هر یک از این سطوح مورد مطالعه قرار گیرد . برای ارزیابی رابطه رسانه های نوین و میزان رای دهی از تحلیل همبستگی آماری و سپس تحلیل سازوکارهای نظری تاثیرگذاری احتمالی استفاد ه می شود . برای ارزیابی رابطه رسانه های نوین و گرایش رای دهی نیز د و استد لال مبتنی بر مشاهد ه مطرح می گرد د . د ر نهایت استد لال می شود تاثیر رسانه های نوین بر میزان رای دهی ایرانیان د ر انتخابات هایشان تاکنون ناچیز و غیرمعناد ار بود ه است. به نظر می رسد مهمترین متغیر تعیین کنند ه واسط د ر این رابطه، میزان رقابتی بود ن انتخابات بود ه است. با وجود این، استد لال می شود چنانچه د ر انتخابات رقابت حد اقلی وجود د اشته باشد ، این رسانه ها می توانند از طریق سازوکارهای بازنمایی قطبی ساز و افزایش محرک های محیطی، میزان رای دهی را افزایش د هند . د ر باب تاثیر این رسانه ها بر گرایش رای دهی نیز استد لال می شود از آنجا که فضای مجازی ایرانیان بیشتر تحت تاثیر گفتمان ضد قد رت است و همچنین به د لیل اینکه افزایش احتمالی مشارکت ایرانیان تحت تاثیر رسانه های نوین، باعث افزایش رای دهی به سود جریان های اصلاح طلب و اعتادال گرا می شود و شانس آنها برای پیروزی د ر انتخابات های آتی بیشتر خواهد بود .
The research deals with the impact of New Media expansion on Iranian voting behavior. Voting behavior is divided into two parts: voting rate and voting tendency. Efforts are being made to study the impact of the increasing use of new media in Iranian society on each of these levels. To evaluate the relationship between the new media and voting rate statistical correlation analysis and then the analysis of the theoretical mechanisms of possible impact are used. To assess the relationship between the new media and the voting
tendency two observation-based arguments are also proposed. Finally it is argued that the impact of the new media on the Iranian voting rate in their elections has so far been negligible and irrelevant. The most important intermediate determinant variable seems to be the level of electoral competitiveness. Nevertheless it is argued that if there is a minimum level of competition
in the election these media can increase the level of voting through the mechanisms of polar representation and increasing environmental stimuli. The influence of the media on the voting tendency is also argued since the Iranian virtual space is more influenced by the anti-power discourse and also because the increased probability of Iranian participation under the influence of the new media raises the vote for the benefit of the reformist and moderate trends and their chance.
خلاصه ماشینی:
بنابراین پرسش ما بیشتر به خود کنش و رفتار رأی دهی ، و نیز سمت و سوی آن اشاره دارد: آیا ورود رسانه های نوین به فرایند انتخابات در ایران ، میزان رأی دهی شهروندان ایرانی از جمله کاربران این رسانه ها را افزایش داده است ؟ آیا رأی دهی کاربران رسانه های نوین ، الگوی خاصی دارد؛ یعنی آیا رابطه ای بین میزان کاربرد این رسانه ها از سوی شهروندان ، و گرایش رأی دهی آنها به سود یک جریان سیاسی خاص وجود دارد؟ مطالعۀ این گونه از مشارکت را که بیشتر به رأی دهی و کم و کیف و سمت و سوی آن مربوط می شود؛ در ادبیات جامعه شناسی سیاسی «رأی شناسی »٢ می نامند که به طور کلی به معنای مطالعه چگونگی رأی دهی مردم در انتخابات است .
در ادامه تلاش می کنیم با رعایت این تفکیک مفهومی بین فعالیت انتخاباتی یا درگیرشدگی سیاسی در روند انتخابات از یک سو و رأی شناسی - که مطالعه و تحلیل میزان مشارکت شهروندان در کنش رأی دهی و تبیین سمت و سوی این رأی است - ازسوی دیگر، به دگرگونی های اخیر در حوزه دوم ، تحت تأثیر ساختار ارتباطی نوین جامعۀ ایرانی بپردازیم .
انتخابات مجلس در سال ٩٤ نشان داد، چنانچه برداشت مردم این باشد که انتخابات به اندازة کافی رقابتی نیست ، حتی بالاترین درجات کاربرد رسانه های جدید تأثیر چندانی بر افزایش میزان رأی دهی ندارد؛ هرچند ممکن است مشارکت و درگیرشدن در انتاخبات را به مانعی کلان آن افزایش دهد.