چکیده:
یکی از شناخته شدهترین آسیبهای اجتماعی که در اکثر جوامع با شدت کمتر با بیشتر وجود
داردء تکدیگری است. آنچه تکدیگری را به موضوعی مهم در حیطة سیاستگذاری اجتماعی تبدیل
میکندء نه تنها خود پدیده که پیامدهای آن مانند گسترش آسیبهای فردی و اجتماعی» شکلگیری
فضای اجتماعی ناامنء گسترش بی عدالتی اجتماعی و هدر رفتن بخشی از نیروی جامعه است. آمارها و
اطلاعات موجود نشان میدهد تکدیگری در شهر تهران بعد از اعتیاد دومین آسیب اجتماعی است. از
این رو پرداختن به این موضوع در جهت شناخت ابعاد مختلف آن و ارائه راهکارها و سیاستهای مناسب
حائز اهمیت است. در همین راستا هدف اصلی این مقاله بررسی وضعیت تکدیگری در شهر تهرآان و
ارائه سیاست اجتماعی موثر است. روش تحقیق اسنادی و سناریونگاری بوده و با بهرهگیری از مطالعات
پیشین و آمار و اطلاعات موجود وضعیت تکدیگری, علل و عوامل تاثیرگذار و متولیان رسیدگی به این
گروه آسیبدیده و در نهایت برنامهها و فعالیت مدیریت شهری» تجزیه و تحلیل شده است. در نهایت با
توجه به مرور سیاستگذاریهای فعلی و پیشین در مواجهه با پدیده تکدیگری و نیز با بهرهگیری از
رویکردهای نظری کلان وفاق و تضادء برای انتخاب سیاست اجتماعی مناسب با روش سناریونگاری» دو
سناریوی پیشنهادی عملگرا و آرمانگرا ارائه شده است که سناریوی عملگرا مرتبط با حوزههای نظری
وفاق که بر سطوح فردی و خرد در شکلگیری پدیده تکدیگری تاکید دارد و سناریوی آرمانگرا در
راستای حوزه نظری تضادء در شکلگیری پدیده تکدیگری بیشتر نابرابریها و ساختارهای کلان را
دخیل میکند.
خلاصه ماشینی:
بطور کلي مسأله اصلي اين تحقيق عبارت اسـت از؛ وضـعيت تکـدي گـري در شـهر تهران به چه صورت است ؟ و سياست اجتماعي مناسب جهت مواجهه با پديـده تکـدي گـري کدام است ؟ مرووري بر برخي تحقيقات مرتبط : علل ، عوامل و پيامدهاي تکدي گري منابع مختلف پژوهشي در ايـران (سـتوده ، ١٣٨٦: ١٨٨ –١٨٥؛ حاجيـان مطلـق ، ١٣٨٣: ٢٠٢؛ منتظـر قـائم ، ١٣٨٦: ٦٣؛ اکبري و اکبري ، ١٣٩٠: ٢٥٣ –٢٤٧) دلايل متعددي را براي تکدي گري بيان داشـته انـد از جمله آنها مي توان به موارد زير اشاره کرد: فقر، بيکاري و عدم اشتغال ، عـدم تـأمين اجتمـاعي ، عدم تحقق عدالت اجتماعي و توزيـع نامناسـب فرصـت هـاي اقتصـادي، اجتمـاعي، رفـاهي و ثروت ، مهاجرت ، عادت نامطلوب اجتماعي و تن پروري و عدم ارزشمند بودن کـار و فعاليـت ، اعتياد، فوت سرپرست خانوار، عدم موجود قوانين و مقـررات قـاطع و روشـن در برخـورد بـا پديده تکدي گري ، سست شدن پايه هاي اخلاقـي و اعتقـادي ، عـدم تقبـيح تکـدي گـري در جامعه و عـدم نگـرش منفـي نـزد مـردم ، اغفـال افـراد توسـط بانـدهاي مخـوف و سـودجو، نابسامانيهاي اجتماعي – فرهنگي، عدم وجود سازمان و تشـکيلات منسـجم در برخـورد بـا معضل تکدي گري و انجام اقدامات محدود و مقطعي، معلوليت هاي جسماني – ذهني و عدم توانايي براي کـار و فعاليـت ، نداشـتن تخصـص و مهـارت ، ناآگـاهي از وجـود دسـتگاه هـا و سازمان هاي حمايتي، تشويق بستگان ، نزديکان و دوستان ، بي اعتنايي خـانواده هـا بـه سرنوشـت فرزندان ، ازدياد فرزند، سود دهي بدون زحمت درآمدهاي تکدي گري .