چکیده:
دراین پژوهش می خواهیم برخی ازون گی های زبانی رمان هلقک اثر هدا حدادی را که برای نوجوانان نوشته شده است بررسی کنیم . لحن و سبک ویژه ، استفاده از شکسته نویسی و به طورکلی شیوه ی به کارگیری زبان در این اثر توجه برانگیز است و جای بحث دارد. از آن جایی که زبان پل ارتباطی و گذرگاه ورود مخاطب به جهان داستان است ، توجه به ظرفیت های زبانی و بارعاطفی و معنایی واژه ها ازوظایف نویسند. است . دراین رمان ، حدادی تک ش کرده زبانی محاور.ای و نزدیک به گغتار روزمره ی نوجوانان بیافریند، برای همین، بسیاری ازواژه ها را شکسته نوشته و با این کار به زبان اثر لطمه وارد شده است . همچنین بااینکه وی لحنی درخشان برای شخصیت اصلی خلق کرده است ، شخصیت های دیگر داستان تنوح لحن ندارند و همه با زبانی شبیه به هم سخن می گویند. بااین حال، به نظر می رسد زبان ولحن این اثربا قرارگرفتن درکنار دیگر عناصر داستان چون شخصیت پردازی، موضوح و درون مایه، که بسیارهنرمندانه به کار رفته اند، موفق عمل کرده اند
خلاصه ماشینی:
"من درتحقیقاتم درباره ی ادبیات کودکان متوجه شده ام مترجمان کتاب های کودک بیشترازمترجمان آثاربزرگ سال تمایل دارند متن را بومی کنند یا تغییردهند واین تجربه ای کامک متغاوت وحتی شاید فریب کارانه برای مخاطبان خلق می کند.
مترجمان کتاب های کودک برخک فی مترجمان آثاربزرگ سال شاید فکر کنند آزادی یا مسئولیت بیشتری برای محدودکردن لحن غیرمتشخص برای کودکان دارند (کامک با نظراویتینن اکه می گوید مترجم کتاب کودک باید با تصاویرکودکی خود صحبت کند مغایرت دارد)، زیرا درمدارس، زبان معیارآموزش داده می شود و دربیشترمکان های رسمی به کارمی رود.
این توضیح را به این دلیل آوردم که بدون آن شاید بسیاری از خوانندگان تصورمی کردند تمام این کاراکترها سعی می کنند شبیه به هم حرف بزنند و این موفقیت آمیزنبود« درنسخه ی خوزتوفی ٩ هاکلبری فین به ویراستاری تو~س گولی ا`،گفته شده است تواین روی لحن ها بسیار کار کرده، یادداشت های زیادی در مورد آن ها نوشته واصک حات بی شماری درنوشته هایش انجام داده است.
قبل ازآنکه تواین هاکلبری فین را بنویسد، هیچ نویسنده ی آمریکایی ای صدای راوی خود را به محلی تعلیم ندیده یا / / برولد ه / / تواین کتاب را درچهارسال نوشته است که این مدت شامل بازنگری های کلی لحن و شیوه ی بیان هم می شود.
درمعیارسازی لحن های به کاررفته درماجراهای هاکلبری فین، مترجمان گویا برکلمات و معنی شان درداستان تمرکزکرده اند، بنابراین، پی رنگ به حد کافی برای خوانندگان سوثدی روشن است، اما طرز بیان کاراکترها، که نشان ازمحل زندگی شان، سابقه ی تحصیلی، طبقه ی اجتماعی، نژاد و جزثیاتی این چنینی دارد، فهمیده نمی شود و فضا و حس وحال رمان ازدست می رود."