چکیده:
تحقیقات مختلف نشان می دهد بین افراد سالم و مجرمان در ابعاد مختلفی اعم از همدلی، شخصیت، تحول اخلاقی و سازگاری تفاوت وجود دارد و مجرمان افرادی هستند که دارای اختلالات روانی و شخصیتی بوده و اغلب دارای باورهای غیرمنطقی هستند که زمینه جرم را در آن ها فراهم می سازد. شناخت باورهای مجرمان می تواند راهگشای بسیاری از مسائل در حوزه کاری پلیس کشف جرائم باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف مقایسه مولفه های باورهای منطقی مجرمان و افراد عادی انجام پذیرفته است. تحقیق حاضر به لحاظ اینکه به مقایسه باورهای مجرمان و افراد عادی می پردازد، از نظر ماهیت، جزء تحقیقات علمی- مقایسه ای و از نظر هدف، جزء تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل افراد عادی و مجرمانی است که در سال 1394 در شهر تهران سکونت داشته اند. نمونه آماری تحقیق، شامل 153 نفر مردان مجرم که در سال 1394 دستگیر شده و به جرم سرقت، مواد مخدر و جرائم خشن در زندان به سر می برند و 143 نفر افراد عادی هستند که تا به حال جرمی مرتکب نشده اند و در شهر تهران زندگی می کنند، روش نمونه گیری برای گروه اول به صورت در دسترس و برای گروه دوم به صورت تصادفی بوده است. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه باورهای غیرمنطقی جونز بوده که روایی و پایایی آن به اثبات رسیده است. یافته های تحقیق نشان داد در تمایل به سرزنش و بی مسئولیتی هیجانی تفاوت معناداری بین مجرمان و افراد عادی وجود دارد که در مجرمان کمتر از افراد عادی است. همچنین، نگرانی زیاد و درماندگی، در مجرمان بیشتر از افراد عادی است و در واکنش به ناکامی، تفاوت معناداری یافت نشد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که میان باورهای منطقی مجرمان و افراد عادی تفاوت معناداری وجود دارد؛ به طوری که می توان گفت مجرمان نسبت به افراد عادی تمایل به سرزنش و بی مسئولیتی، نگرانی زیاد و درماندگی نسبت به تغییر بیشتری دارند.
خلاصه ماشینی:
"نمونة آماری تحقیق ، شامل ١٥٣ نفر مردان مجرم کـه در سـال ١٣٩٤ دستگیر شده و به جرم سرقت ، مواد مخدر و جرائم خشن در زندان به سر می برند و ١٤٣ نفر افراد عادی هستند که تا به حال جرمی مرتکب نشده اند و در شهر تهران زندگی می کنند، روش نمونه گیـری بـرای گـروه اول به صورت در دسترس و برای گروه دوم به صورت تصادفی بوده است .
به دلیل کمتر از ٠/٠٥ بودن سطح معنی داری ، بین دو گروه در خصوص تمایل به سرزنش تفاوت وجود دارد و با توجه به اینکه میانگین رتبه به دست آمده برای مجرمان با ١٣٦/٨١ کمتر از افراد عادی با ١٦١ اسـت ، بـا اطمینـان ٩٥ درصد این تمایل در مجرمان کمتر از سایرین است .
نتایج حاصل از فرضیة پنجم نیز حاکی از آن است که تفاوت معنی داری بـین ویژگـی درماندگی نسبت به تغییر در دو گروه وجود دارد و با توجه به میانگین رتبـه ای محاسـبه شده ، «درماندگی نسبت به تغییر» در مجرمان بیشتر از افراد عادی است و اعتقـاد دارنـد تجارب و وقایع گذشته ، تعیین کنندة مطلق رفتار کنونی هستند؛ در حالی که فرد سالم در عین حال که گذشته را مهم می شمارد، می تواند با بررسی رفتار گذشته و مورد سؤال قرار دادن عقاید و باورهای ناراحت کنندة گذشته اش ، به تغییر رفتار کنونی خویش اقدام کنـد."