چکیده:
ایران علیرغم دارا بودن طبیعت ارزشمند، همواره به دلایل مختلف از جمله گردشگری غیرحرفه ای در
معرض تخریب منابع طبیعی قرار دارد. هدف از این پژوهش ارائه راهکاری در این زمینه با طراحی مفهومی
پارکهای طبیعت گردی 12 پارک طبیعت گردی « و چگونگی اجرای آن در کشور منطبق بر نمونه مطالعاتی
» آولانی 33 در آفریقای جنوبی است. نتایج این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای، مصاحبه ای، میدانی و
روش رگرسیون چندگانه توام با جامعه آماری متشکل از 227 زیست « نفر حاصل شده است و سه عامل
به عنوان اصول توسعه پایدار مورد تحلیل قرار گرفته است. » اجتماعی و فرهنگی « ،» اقتصادی « ،» محیطی
نتایج ناشی از تحلیل داده های این پژوهش نشان می دهد که فرضیه پژوهش مبنی بر حضور ضابطه مند
گردشگران در محیط های طبیعی با طراحی و بومی سازی مفهوم بین المللی پارکهای طبیعت گردی،
حفاظت از منابع طبیعی را به دنبال خواهد داشت
خلاصه ماشینی:
"(فنل، 2008، ص 57) این پژوهش بر آن است تا با انطباق این الگو در ایران، زمینه ای فراهم آورد تا محیطهای طبیعی کشور با بهره مندی از اصول توسعه پایدار و اکوتوریسم از جمله ایجاد انتقاع اقتصادی جامعه محلی، حفاظت از محیط زیست و حفظ داشته های فرهنگی و اجتماعی محیط در قالب پارک طبیعت گردی بتوانند علاوه بر تامین گردشگران به صورت توامان، پاسداری از منابع طبیعی را به واسطه ورود گردشگران سبب شوند.
(رجوع شود به تصویر صفحه) تصویر شماره 6: ارزیابی ارکان توسعه پایدار به منظور بهره مندی در طراحی مفهومی پارک طبیعت گردی به بیانی ساده تر می توان به اختصار چنین گفت: با پذیرش انسان به عنوان بخشی از طبیعت، ورود او به عرصه های وسیع طبیعت و مناطق طبیعی بکر کشور در قالب اکوتوریسم – به عنوان ایزو یا استاندارد – صادر می شود و نیازهایش در قالب تاسیسات گردشگری جدیدی با عنوان «پارک طبیعت گردی» ارائه می شود (کاظمی، 1392، ص 32)؛ جایی که قرار است اقامت، پذیرایی و خدمات متنوعی را به گردشگر از نوع اکوتوریست به ارمغان آورد و در قالب مدیریت توسعه پایدار، وزنه های قابل اعتمادی همانند آموزش، انتفاع جامعه محلی، حفاظت از محیط زیست، بوم و معماری منطقه، حفظ اکوسیسم و حیات حیات وحش، گونه های گیاهی، بهره مندی از انرژی های تجدیدپذیر، سیستم بازیافت و در یک کلام پاسداری و نگهداری از منابع غنی و البته محدود کشورمان را به همراه داشته باشد."