چکیده:
در مقاله حاضر بازنمود استعاره مفهومی به ویژه استعاره عشق در زبان ناشنوایان و تفاوتهای آن با فارسی زبانان شنوا مورد بررسی شده است. به این منظور با 28 ناشنوا حول محور احساسات و روابط عاشقانه مصاحبه انجامشد. در انتها چگونگی ساخت و دامنه استفاده از استعارههای مفهومی عشق، بین فارسی زبانان شنوا و زبان اشاره طبیعی ایرانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحقیق حاضر نشان میدهد که اگر چه به طور کلی دامنه ساخت و استفاده از استعاره نزد ناشنوایان نسبت به فارسی زبانان شنوا محدودتر است، اما در برخی قلمروها از جمله مواردی که از ظرفیتهای زیستی بدن انسان و تجربههای جسمانی نشات گرفتهاند، استعاره مفهومی عشق در اشارههای زبان اشاره طبیعی به طور گسترده توسط ناشنوایان مورد استفاده قرار میگیرد. در جامعه آماری مورد بررسی قلمرو های ماده خوراکی، برتری اجتماعی و جنون-دیوانگی به ترتیب 80، 17 و 33 درصد بیشتر از قلمرو شنوایان مشاهده شدند.
خلاصه ماشینی:
جدول 1: مقایسه مثالهای استفاده شده استعاری در قلمرو مالکیت بین فارسی زبان شنوا و ناشنوا به تصویر صفحه رجوع شود - عشق ماده خوراکی (لذیذ یا شیرین) است.
جدول 2: مقایسه مثالهای استفاده شده استعاری در قلمرو ماده خوراکی بین فارسی زبان شنوا و ناشنوا به تصویر صفحه رجوع شود - عشق ارتباط قوی است.
بهعنوان مثال میتوان به استعاره عشق ماده خوراکی است اشاره نمود که به شکلهای مختلف از سوی مصاحبه شوندگان ناشنوا مورد استفاده قرار گرفته که فراوانی بیشتری را در مقایسه با فارسی زبانان شنوا نشان میدهد.
شایان ذکر است اگر چه از منظر کمی تعداد استعاره عشق مورد استفاده در شنوایان فارسی زبان تفاوت فاحشی با ناشنوایان ندارد اما میبایست به این نکته اشاره نمود که دامنه واژگان استفاده شده در بین شنوایان به مراتب گستردهتر از ناشنوایان بود.
با بررسی اشارههای زبان اشاره طبیعی مشخص گردید که حوزههای مبدأ متعارف و معمول نزد ناشنوایان برای مفهومی ساختن احساس عشق و دیگر حوزههای انتزاعی در مقایسه با فارسی زبانان شنوا اغلب مبتنی بر تجربه فیزیکی آنها از دنیای پیرامونشان است.
نتیجهگیری به کمک مصاحبه با یک جامعه آماری گسترده از ناشنوایان بازنمود استعاره مفهومی بهویژه استعاره عشق در زبان ناشنوایان و تفاوتهای آن با فارسیزبانان شنوا مورد بررسی قرار گرفته و چگونگی ساخت و دامنه استفاده از استعارههای مفهومی عشق، بین فارسی زبانان شنوا و زبان اشاره طبیعی ایرانی بر مبنای قلمروهای متعارف مبدأ کووچش در فرآیند استعارهسازی مورد مقایسه قرار گرفت.