چکیده:
۱ پرونده
نظام بانکی ابران: گذشته. حال و آینده
عاامینه محمودزاده" سیدعلی مدنیز اده؟
مقدمه
سالهای باقیمانده از دهه ۱۳۹۰ برای اقتصاد آیران دارای اهمیت
بسزایی است. روند تامطلوب سطح رفاه خانوارها از سال ۱۳۸۵ به بعدء همتراز
با چالش بیکاری و حتی فراتر از آن است. در فاصله سالهای ۱۳۸۹-۹۴
تکانههای منفی بهرهوری.» تکانههای مستقیم تحریم نفت در زمستان ۱۳۹۰
و تحریمهای اقتصادی در فاصله پاثیز ۱۳۹۰ و بهار ۱۳۹۱ تولید ناخالص
داخلی را وارد رکودی عمیق کرده» به نحوی که روند بلندمدت تولید ناخالص
داخلی تغییر کردهاست. سوال کلیدی فراروی آینده سرنوشتساز اقتصاد
آیران آن است که چه عواملی میتوانند توضیحدهنده شکاف بزرگ موجود
میان ظرفیتهای غنی اقتصاد ایران و عملکرد ضعیف آن باشند.
توسعه مالی مقاومت اقتصاد در برابر شوکها و رشد اقتصادی را افزایش
میدهد.ء پسآندازها را تجمیع میکندء تشریک اطلاعات را ارتقا میبخشد.ء
تخصیص منابع را بهبود میدهد و مدیریت ریسک را تسهیل میکند.
متناسب با افزایش نقدشوندگی و عمق نظامهای مالیء پایداری مالی نیز
افزایش مییابد. در شرایطی که موانع درونزا و برونزا نظام مالی را در
انجام کار کردهایش با مشکل مواجه کند, محدودیت مالی از مسیر کاهش
سرمایهگذاری و سرمایهدرگردش از تولید و رشد بخش واقعی میکاهد و
ریسکهای انباشتشده در ترازنامه بانکها حساسیت اقتصاد نسبت به
شوکهای محتمل را زیاد میکند. نظام مالی بانک-محور ایران نیز در
شرایطی است که بهنظر میرسد علاوه بر آن که در خارج کردن اقتصاد از
تنگنای مالی موجود ناتوان است» سازوکارهای درونیاش پایداری مالی کشور
را به خطر انداخته و فاصله از یک وضعیت بحرانی را کاهش میدهد.
این متن در پی آن است که نقش شبکه بانکی را در دوران فرارو در
جهت محقق شدن بهبود اقتصادی و دستیابی به نرخ رشد پایدار و کمنوسان
در آینده میانمدت تصویر کند. بر این اساس دو مساله اصلی شبکه بانکی
را تشدید تنگنای اعتباری و کاهش ثبات مالی تشخیص میدهد و براساس
دادههای موجود سازوکارهای ایجادء تعمیق و گسترش مساله تنگنای
اعتباری و همچنین اثر مخاطرات انباشتشده در شبکه بانکی را بر ثبات
مالی تبیین میکند.